بازسازی معنایی درک معلمان زن شاغل از شغل شان در شهر بابل

هدف از پژوهش حاضر بازسازی درک معنایی زنان معلم از شغل خویش در شهر بابل است. بدین منظور پژوهش با راهبرد کیفی نظریه زمینه ای انجام گرفت. مشارکت کنندگان بالقوه تحقیق، معلمان زن شهر بابل استان مازندران در سال ۱۴۰۰ بودند. در یک فرایند نمونه گیری هدفمند و با رعایت حداکثر تنوع با ۲۰ نفر مصاحبه های نیمه ساختاریافته انجام گرفت که تا اشباع نظری داده ها ادامه یافت. پیاده سازی و کدگذاری نظری متن مصاحبه ها، منجر به استخراج هشت مقوله گردید که عبارتند از: علاقمندی، حفظ کرامت انسانی، رضایتمندی، عدم رعایت حق وحقوق، بازخورد مناسب، مشکلات ساختاری، ارزش ها، نظام آموزشی بسته و غیرقابل تغییر آموزشی. علی رغم تصور رایج، معلمان شغلشان را قابل احترام و با ارزش اجتماعی بالا می دانستند و در عین حال، از مسائل مالی و کمبود امکانات و تجهیزات هم ناراضی بودند. بر همین اساس مقوله هسته ای «رضایت از شغلی پرمحتوا و فرسودگی ناشی از ساختار آنومیک» در این زنان معلم بوده است. با توجه به محرز شدن مقوله هسته ای لازم است مدیران آموزش وپرورش برنامه هایی را جهت ارتقا و بهبود انگیزه شغلی و احساس خودکارآمدی اجرا نمایند.

Keywords:

احترام اجتماعی , رضایت شغلی , زنان معلم , فرسودگی شغلی , نظریه زمینه ای