اثرات داپوکستین بر اسپرم زایی و هورمون های جنسی: یک مطالعه حیوانی

مقدمه: انزال زودرس، یکی از مشکلاتی است که مردان با آن مواجه هستند. این اختلال می­ تواند کیفیت زندگی و در بسیاری از موارد، باروری زوجین را تحت تاثیر قرار دهد. مطالعات اخیر نشان داده اند که مکانیسم داپوکستین بر اسپرم زایی تاثیر می­گذارد. تاکنون مطالعه ای در مورد تاثیر داپوکستین بر هورمون های جنسی و اسپرماتوژنز انجام نشده است، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات داپوکستین بر اسپرم زایی و هورمون های جنسی انجام شد. روش کار: در این مطالعه از ۳۲ موش صحرایی نر آلبینو با وزن بین ۲۵۰-۲۰۰ گرم استفاده شد. موش ­ها به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند. گروه اول تحت گاواژ با سرم سالین (۱ میلی گرم/کیلوگرم) و گروه ­های ۴-۲ تحت مداخله با داپوکستین به ترتیب با دوزهای ۱، ۲ و ۴ میلی گرم/کیلوگرم از طریق گاواژ بودند. تغییرات پاتولوژیک بیضه، سطح هورمون­ های لوتئینی، محرک فولیکول و تستوسترون در این مطالعه بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده ­ها با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه ۲۲) و آزمون های آنوا ، فیشر و پست هاک انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته­ ها: در ارتباط با هورمون های جنسی مورد بررسی نظیر تستوسترون (۰۰۱/۰>p)، هورمون های لوتئینی (۰۰۷/۰=p) و محرک فولیکول (۰۰۱/۰>p) ارتباط معناداری بین گروه ها مشاهده شد. بر اساس نتایج، هیچ شواهدی از هیپرپلازی، نکروز، ادم یا توقف بلوغ در هیچ یک از سلول های بیضه از گروه های موش صحرایی مشاهده نشد. با این حال، اسپرماتوژنز در تمام موش ­ها از هر یک از چهار گروه مشاهده شد. نتیجه­ گیری: به طور کلی استفاده از داپوکستین باعث تغییر سطح هورمون های جنسی می گردد؛ با این حال تاثیری در pathology سلول های بیضه نداشت.

Keywords:

اسپرماتوژنز , داپوکستین , مطالعه حیوانی , هورمون­های جنسی