تحلیل ارتباط تراکم همجواری با بسامد لکنت در کودکان ۸-۴ ساله فارسی زبان

مقدمه: بررسی های مختلف نشان داده است عوامل زبان شناختی متعددی بر وقوع رخداد لکنت اثر می گذارند. هدف از این پژوهش، بررسی اثر متغیر واج شناختی تراکم همجواری (تعداد واژه های با شباهت آوایی با واژه هدف) بر میزان وقوع لکنت در کودکان دارای لکنت می باشد. روش: پژوهش حاضر بر روی ۱۸ کودک ۴ تا ۸ ساله دارای لکنت انجام شده است که با شیوه نمونه گیری در دسترس در شهر تهران انتخاب شدند. تراکم همجواری با استفاده از ۲۹ مورد آزمون نامیدن تصاویر و ۸ مورد آزمون تکرار جمله مورد ارزیابی قرار گرفت. در این آزمون ها واژه هایی از ساختارهای هجایی CVC و CVCC با میانگین بسامد نزدیک به هم به تعداد یکسان از دو گروه متراکم و خلوت انتخاب شدند.یافته ها: نتایج بررسی ۵۷۶ محرک به دست آمده نشان داد در مجموع ۴۵.۸۳ درصد از واژه های با لکنت ادا شده در دسته خلوت و ۵۴.۱۶ درصد در دسته متراکم قرار دارند. بدین ترتیب کاهش تعداد واژه های همجوار موجب کاهش بسامد رخداد لکنت می شود، اما تفاوت معنادار نمی باشد (۰.۰۵P<).نتیجه گیری: با بررسی یافته های پژوهش به نظر می رسد افزایش متغیر تراکم همجواری باعث رقابت بیشتر واژه های مشابه آوایی شده، دسترسی واژگانی را کندتر و دشوارتر می سازد. در نتیجه بسامد لکنت در آنها افزایش می یابد.

Keywords:

تراکم همجواری , همجوار متراکم , همجوار خلوت , بسامد لکنت , گفتار کودکان , زبان فارسی