بازسازی شرایط محیط رسوبی سازند تاربور در منطقه فارس داخلی، برش های ماندگان و خانه نهر

در این تحقیق دو برش از سازند تاربور در زون زاگرس مرتفع و زاگرس چین خورده مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته اند. سازند تاربور به سن مائس تریشتین در برش های مورد مطالعه به صورت همشیب و پیوسته بر روی سازند گورپی قرار دارد. در برش ماندگان این سازند با مرز فرسایشی و همشیب توسط سازند بختیاری پوشیده می شود و در برش خانه نهر سازند ساچون با ناپیوستگی فرسایشی بر روی آن قرار گرفته است. با توجه به فراوانی محتوای فسیلی در این رسوبات، عمده مطالعات صورت گرفته بر روی این سازند در زمینه دیرینه شناسی متمرکز شده است. مطالعات سنگ شناسی و رخساره ای در منطقه فارس داخلی نشان دهنده وجود ۱۲ رخساره رسوبی کربناته در این رسوبات است که در چهار زیر محیط دریای باز پشته های سدی بایوکلستی، لاگون و پهنه جزر و مدی پراکنده شده اند. فراوانی روزن بران کف زی به خوبی تغییرات شرایط را از محیط های عمیق به کم عمق نشان می دهد. نتایج بررسی های صحرایی و روند تغییرات جانبی و عمودی رخساره ها منعکس کننده وجود یک رمپ کربناته از نوع هموکلینال در زمان ته نشینی این رسوبات است. روند تغییرات عمق رخساره ها، الگوی پراکندگی آنها و ویژگی مرز فوقانی سازند نشان می دهد برش ماندگان در قسمت کم عمق این رمپ قرار داشته و به سمت جنوب شرق به سمت برش خانه نهر روند عمیق شدگی در محیط وجود داشته است. علاوه بر این، جایگزین شدن روزنبران کف زی بزرگ توسط دوکفه ای هایی نظیر رودیست، تایید دیگری بر روند کاهشی عمق در گذر زمان است. این نتایج می تواند در بازسازی روند تکامل حوضه رسوبی در این منطقه مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

سازند تاربور , مائستریشتین , فارس داخلی , رخساره کربناته , رمپ هموکلینال