نقش تاب آوری، ذهنی سازی و ناگویی هیجانی در پیش بینی علائم اختلال استرس پس از سانحه و رشد پس از سانحه در افراد بهبود یافته از بیماری کویید ۱۹

مقدمه: رویدادهای آسیب زا علاوه بر  ایجاد مشکلات روان شناختی می تواند تغییرات مثبتی را نیز به همراه داشته باشد. لذا جهت بررسی تفاوت قابل توجه در واکنش افراد به تجربیات آسیب زای زندگی، شناخت مکانیسم های روان شناختی مهم اهمیت به سزایی دارد؛ از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش تاب آوری، ذهنی سازی و ناگویی هیجانی در پیش بینی علائم اختلال پس از سانحه و رشد پس از سانحه در افراد بهبود یافته از بیماری کویید ۱۹ انجام شد. روش کار: روش این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی می­باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل افراد بهبود یافته از بیماری کرونا در شهر کرمانشاه بودند. به این منظور تعداد ۳۸۰ نفر از این افراد به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه رشد پس از سانحه (PTGI)، پرسشنامه PCL-C، مقیاس تاب آوری، پرسشنامه کنش وری تاملی و مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو پاسخ دادند. پس از گردآوری پرسشنامه­ها، دادههای جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین تاب­آوری، مولفه اطمینان ذهنی­سازی با اختلال پس از سانحه رابطه منفی و معناداری وجود دارد(۰۱/۰>P). بین تاب­آوری، مولفه اطمینان ذهنی سازی با رشد پس از آسیب رابطه مثبت و معناداری وجود دارد(۰۱/۰>P). بین ناگویی هیجانی با اختلال پس از سانحه رابطه مثبت و معناداری وجود دارد(۰۱/۰>P). بین ناگویی هیجانی با رشد پس از آسیب رابطه منفی و معناداری وجود دارد(۰۱/۰>P). نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نیز آشکار کرد که ۹/۶۸۳ درصد واریانس اختلال پس از سانحه و ۸/۷۴ درصد از واریانس رشد پس از آسیب به وسیله تاب آوری، ذهنی سازی و ناگویی هیجانی  تبیین میشود. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد که تمرکز بر دو بعد از واکنش های منفی و مثبت نسبت به بیماری کرونا و نقش مکانیسم های مهم دخیل در آن اهمیت دارد. به عبارت دیگر یافته ها نشان داد که تا ب آوری، ذهنی سازی و ناگویی هیجانی توان پیش بینی علائم اختلال استرس پس از سانحه و رشد پس از سانحه در افراد بهبود یافته از بیماری کویید ۱۹ را دارند.

نقش تاب آوری، ذهنی سازی و ناگویی هیجانی در پیش بینی علائم اختلال استرس پس از سانحه و رشد پس از سانحه در افراد بهبود یافته از بیماری کویید ۱۹ Keywords:

resilience , mentalization , alexithymia , post-traumatic stress disorder , post-traumatic growth , corona disease. , تاب آوری , ذهنی سازی , ناگویی هیجانی , اختلال استرس پس از سانحه , رشد پس از سانحه , بیماری کرونا.