نقش میانجی امید در رابطه بین بهزیستی معنوی و تاب آوری در نوجوانان مبتلا به بتا تالاسمی ماژور: رویکرد مدل یابی معادلات ساختاری

مقدمه:  بیماران مبتلا به بتا تالاسمی ماژور با  چالش ها ی مختلفی در ابعاد جسمی و روانی اجتماعی مواجه هستند. نیاز به ظرفیت تاب آوری برای غلبه بر این چالش ها می تواند موثر باشد. شناسایی عامل های موثر بر تاب آوری می تواند به عنوان چارچوبی برای طراحی مداخلات پرستاری در نظر گرفته شود.  مطالعه حاضر با هدف  تعیین نقش میانجی امید در رابطه بین بهزیستی معنوی و تاب آوری در نوجوانان مبتلا به بتا تالاسمی ماژور انجام گرفت. روش کار: پژوهش حاضر به روش توصیفی-همبستگی انجام شد.  جامعه آماری پژوهش شامل نوجوانان ۱۱ تا ۲۱ ساله مبتلا به بتا تالاسمی ماژور مراجعه کننده به مراکز تالاسمی استان فارس در جنوب ایران در سال ۱۴۰۱ بودند که از بین آنها تعداد ۲۸۸ نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارتنداز: پرسشنامه بهزیستی معنوی پالوتزیان و الیسون (۱۹۸۲)،  پرسشنامه تاب آوری کانر-دیویدسون (۲۰۰۳) و پرسشنامه امید هرث (۱۹۹۲). برای تحلیل داده ها از آزمون های توصیفی، همبستگی پیرسون و معادلات ساختاری در نرم افزار Spss-۲۴ و نرم افزار Amos-۲۴ استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد همه شاخص های برازش در محدوده پذیرش مدل قرار دارند. نتایج به دست آمده از مدل سازی معادلات ساختاری حاکی از اثر مثبت و معنادار بین بهزیستی معنوی به تاب آوری (۷۸/۲ t=، ۲۵/۰β=)،  بهزیستی معنوی  به امید (۳۱/۲ t=، ۳۲/۰β=)، و امید به تاب آوری (۵۳/۲ t=، ۵۷/۰β=) بود. در نهایت اثر غیر مستقیم بهزیستی معنوی به تاب آوری از طریق امید معنی دار بود (۰۱/۰p<، ۰۵۲/۰ = β). نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش پیشنهاد می شود در برنامه های مراقبتی این بیماران به ارتقای سلامت معنوی  به عنوان ساز و کاری برای بهبود امید و تاب آوری  توجه بیشتری شود.

Keywords:

Hope , Spirituality , Resilience , Adolescent , Beta Thalassemia Major , Mediation Analyses , امید , معنویت , تاب آوری , نوجوانان , بتا تالاسمی ماژور , تحلیل میانجی