بررسی تاثیر دورکاری بر رضایت شغلی در دوران همه گیری کووید -۱۹

در اوایل سال ۲۰۲۰ ، ویروس کرونا (COVID-۱۹) از ووهان چین به سراسر دنیا گسترش یافت و جهان دچار شوک اقتصادیو اجتماعی شد و علاوه بر تغییر در شیوه زندگی و کار مردم به طور خاصی در دنیای صنایع و سازمانها و فعالیت آنها موثر بود .یکی از بارز ترین تغییرات در این زمینه بروز سیاست دورکاری یا کار در خانه است. دورکاری مشاغل سیاستی بود که توسطدولت ها و سازمان های سراسر جهان به عنوان یک نوآوری کاری جدید برای جلوگیری از انتشار ویروس و همچنین راه حلیبرای جلوگیری از اختلال در تعاملات اجتماعی و اقتصادی پذیرفته شد. این سیاست به یک رویکرد کاری منعطف اشاره داردکه زمان، مکان، نوع ارتباطات فنی و استفاده از اطلاعات در آن محدود نمی شود. کار درخانه اجتناب ناپذیر بود، اما همه گیریآن را به یک اجبار تبدیل کرد. دورکاری روش جدیدی است که با اجرای آن متغیرهای شغلی در سازمان دستخوش تغییراتیمیشوند رضایت شغلی کارکنان یکی از متغیرهای مهم در سنجش و توسعه و پیشرفت سازمانهاست که تحت تاثیر دورکاریقرار می گیرد . منظور از رضایت شغلی یک نوع لذت و احساس مثبت نسبت به کار است که آن هم تابعی است از رابطه بینآنچه فرد از شغل انتظار دارد و آنچه شغل به فرد ارائه میدهد. لذا با توجه به شرایط کاری متفاوت فرد میتواند رضایت یا عدمرضایت از محیط کار را تجربه کند . هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط میان دورکاری و رضایت شغلی کارکنان می باشد.

Keywords:

کووید- ۱۹ , دورکاری , کار از خانه , رضایت شغلی