ماهیت ارزهای دیجیتال از منظر فقه مقارن

ارزدیجیتال، اصطلاح جدید و نوظهور است که، نیازمند بررسی عمیق از جمیع جهات، به ویژه از منظر فقه اسلامی است. ارز دیجیتالپول فضای مجازی است که به وسیله آن میتوان حجم بسیار زیادی از پول را در مدت زمان کوتاه تری نسبت به تراکنش های بانکی،و به صورت بین المللی، جابه جا کرد. محل فعالیت این ارزها، شبکه اینترنت است و بدون نیاز به تشریفات و تایید دولت ها در حالانجام است، چراکه اساسا هدف از ایجاد این ارزها، انجام معاملات بدون نظارت و دخالت دولت هاست، که این مورد خالی از اشکالنخواهد بود. در مقاله پیش رو در صدد پاسخ به این سوال هستیم که ماهیت ارزهای دیجیتال چیست و از منظر فقهی چه آثاری برآنمترتب می شود؟ با بررسی های صورت گرفته، به این نتیجه رسیدیم که به طور کلی،هم در میان فقهای شیعه و هم اهل سنت دودیدیگاه موافق و مخالف وجود دارد که موافقان به اصولی همچون صحت و اباحه استناد کرده و مخالفان به غرری بودن اشاره دارند.ارزهای دیجیتال دارای مالیت هستند و پول به شمار می روند و تایید یا عدم تایید دولتها، تاثیری بر هویت پولی این ارزها نمی گذارد.ارزهای دیجیتال دارای محاسن غیر قابل انکاری هستند که تکامل ساختار و شیوه استفاده از آن، می تواند، حلیت شرعی استفاده ازآنها را در پی داشته باشد؛ در غیر این صورت، قاعده لاضررو نفی سبیل، نسبت به سایر قواعد فقهی مطروحه پیرامون این ارزها، پیشیگرفته و در مقابل مشروعیت آنها می ایستند و حلیت آنها را به عدم حلیت تبدیل می کند.

Keywords:

ارز دیجیتال , بیت کوین , پول , عین , فقه مقارن , مال