بررسی عوامل موثر بر توانمندسازی مدیران

هدف این مقاله شناسایی عوامل موثر بر توانمندسازی در یکی از یگانهای انتظامی کشور است. پژوهش، کاربردی است که به صورت توصیفی پیمایشی انجام شده است. برای گردآوری نظر خبرگان از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است. نمونه آماری بر اساس فرمول کوکران ۳۰۲ نفر به دست آمد. روش نمونه گیری، تصادفی بود. روایی و پایایی شاخصها با استفاده از AVE و ضریب همگرایی بررسی شد. برای پایایی پرسشنامه از روش آلفای کرونباخ استفاده شده است که مقدار آن ۸۳/۰ به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها در بخش استنباطی با به کارگیری الگوی معادلات ساختاری و به طور اخص تحلیل عاملی تاییدی استفاده و برای آمار استنباطی از آزمونهای کلموگروف اسمیرنوف برای عادی بودن داده ها، آزمون تحلیل عاملی تاییدی برای صحت الگو؛ الگویابی معادلات ساختاری برای بررسی روایی الگو؛ آزمون تی تک نمونه ای برای تایید یا رد فرضیات؛ و آزمون رتبه ای فریدمن برای رتبه بندی بهره گیری شده است. نتایج تحقیق نشان داد که نوع نیروی کار و تمامی زیر مقیاسهای آن، یادگیری سازمانی و زیرمقیاسهای کسب دانش و تفسیر اطلاعات، تخصصی بودن و استاندارد بودن، متغیر سبک رهبری و زیر مقیاسهای حمایتی، مشارکتی و سطح نهادی در سطح اطمینان ۹۵% بر توانمندسازی کارکنان موثر است؛ ولی زیر مقیاسهای انتشار دانش و حافظه سازمانی و متغیر ساختار سازمانی و زیر مقیاسهای پیچیدگی، رسمی بودن، تمرکز، سلسله مراتب اختیارات و زیر مقیاس سبک رهبری دستوری بر توانمندسازی کارکنان در سطح اطمینان ۹۵% موثر نیست.

Keywords:

توانمندسازی , یادگیری سازمانی , تنوع نیروی کار و کار گروهی , سبک رهبری , ساختار سازمانی