بررسی اثربخشی آموزش مهارت های خودکارآمدی هیجانی بر نشاط و وابستگی تحصیلی در دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهرستان میاندوآب

هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین میزان اثربخشی آموزش مهارت های خودکارآمدی هیجانی بر نشاط و وابستگی تحصیلی در دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهرستان میاندوآب بود. تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی است. این تحقیق از نظر نوع داده ها، کمی بوده و از نظر روش اجرا از دسته تحقیقات نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل با استفاده از گزینش تصادفی است که دانش آموزان در دو گروه آزمایش و گروه کنترل می باشد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان در مدارس دختر پایه ششم ابتدایی شهرستان میاندوآب در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲می باشد.برای گردآوری داده ها در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون از پرسشنامه استاندارد نشاط تحصیلی شافلی و همکاران ۲۰۰۲و مقیاس وابستگی به تحصیل (AHS) خرمایی و کمری((۱۳۹۷ استفاده شد. مداخله آموزش خودکارآمدی هیجانی از طریق بسته آموزشی خودکارآمدی هیجانی برگرفته شده از پایانامه کارشناسی ارشد رحمانی((۱۳۹۶ انجام شد.این دوره آموزشی شامل هشت جلسه بود به که به صورت گروهی و در ۸ جلسه ۶۰ دقیقهای برای گروه آزمایش اجرا شد و به گروه کنترل، آموزشی داده نشد. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که مداخله آموزش خودکارآمدی هیجانی بر نشاط و وابستگی تحصیلی دانش آموزان اثربخش بود.(. (p<۰.۰۰۱ همچنین آموزش خودکارآمدی هیجانی بر مولفه های نشاط تحصیلی و مولفه های وابستگی تحصیلی دارای اثربخشی بود.

Keywords:

خودکارآمدی هیجانی , نشاط تحصیلی , وابستگی تحصیلی