نگاهی به ساختار معنایی «تکبر» در فرهنگ ثقلین

تکبر در کتب لغوی و اخلاقی غالبا خودبزرگ بینی و خود برتر بینی معنا شده است. از سویی مطالعه آیات و روایات، این مطلب را قویا نشان می دهد که در کاربرد «کبر» و کلمات هم خانواده آن، زیر بار حق نرفتن، گردن کشی در برابر حق یا حق گریزی، به منزله ریشه و عامل خودبزرگ بینی و خود برتر بینی مورد تاکید فراوان قرار گرفته تا جایی که در موارد متعددی اساسا کبر و تکبر، معادل حق گریزی و امثال آن دانسته شده است. در روایات به مواردی برمی خوریم که (با پررنگ کردن ریشه کبر) مراد از تکبر صرفا حق گریزی هایی، مانند سرباز زدن از ولایت و انکار معرفت حجت های الاهی دانسته شده است. همچنین در مواردی که روایات، کبر را با تعابیری نظیر «ام العیوب» و «اعظم الذنوب» توصیف کرده و عقابهای شدیدی برای آن بر شمرده اند، تاکید بر حق گریزی است. حاصل این بررسی، توجه بیش از پیش به موضوع «حق پذیری» و «تسلیم در برابر حق» به عنوان مولفه مهم «ایمان» و «دین داری» است که حاوی پیام مهم و تاثیرگذاری در رویکرد ما به مفاهیم و ارزش های دینی خواهد بود.

نگاهی به ساختار معنایی «تکبر» در فرهنگ ثقلین Keywords:

Arrogance , arrogance , self-conceit , self-superiority , evasion of the truth , necking against the truth , arrogance against the truth , ghawan , abandoning the truth , rejecting the truth , rejecting the truth , fighting the truth , and denying the truth , کبر , تکبر , خود بزرگ بینی , خود برتر بینی , حق گریزی , گردن کشی در برابر حق , تکبر در برابر حق , ترک الحق , بطر الحق , سفه الحق , جحد الحق , انکار الحق