جایگاه فرهنگی- اجتماعی شهرداری تهران در کلانشهرها

در مباحث مدیریت شهری و توسعه فرهنگی، شهر موجودی زنده، پویا و در حال رشد تلقی می شود که با پیشرفت همه جانبه انسانها و مدرن شدن زندگی بشر، نحوه معیشت و شیوه های زیست آن نیز در حال دگرگون شدن است. از دیدگاه نظری مهمترین چالش شهرنشینی در ایران، پیشی گرفتن شهرنشینی بر شهرگرایی اصولی و منطبق بر برنامه است. شهرنشینی به مفهوم رشد کمی تعداد افراد ساکن شهر است، در حالیکه شهرگرایی با تغییراتی در ارزشها، رسوم اخلاقی، آداب و رسوم و رفتارهای جمعی همراه است. بر این اساس دو مشکل جدی درعرصه فرهنگ شهرنشینی قابل مشاهده است. امروزه هنر یک مدیر فرهنگی بهره گیری هرچه بیشتر از دیدگاه های افراد جامعه و شناخت جامع از افکار عمومی موجود در جامعه است. برای عملیاتی کردن این امرباید اتاق فکر و کمیته های تخصصی در حوزهای فرهنگی و اجتماعی درنظر گرفته شود که جلسات تخصصی در آن برگزار شود. تلاش برای توسعه زیر ساخت های فرهنگی و ایجاد فرهنگسراها و سرای محله و بهره گیری از سمن ها برای عملیاتی کردن برنامه های فرهنگی و اجتماعی بسیار ضروری است.کالبد شکافی ضرورت مداخله و تاثیرگذاری مدیریت شهری در امور فرهنگی و اجتماعی و چگونگی اجرایی شدن آن، یکی از مسائل مهمی است که باید مورد تحلیل و بررسی قرار گیرد. شهروندان ساکن شهر از مدیریت شهری و شهرداریها فقط رسیدگی به وضعیت عمرانی، کالبدی و اقتصادی و خدماتی شهر را انتظار ندارند، بلکه فراهم کردن زمینه حیات اجتماعی، روابط شهروندی، ساماندهی امور اجتماعی، فرهنگی، فراهم کردن امنیت اجتماعی و روانی و نظایر اینها را می طلبند.

Keywords:

واژه کلیدی: مدیر فرهنگی , مدیریت اجتماعی , روابط شهروندی