بررسی عوامل طراحی مجتمع مسکونی در شهر رشت با رویکرد افزایش رضایتمندی ساکنین

هدف از تعریف مفاهیم و مولفه های کیفیت سکونتی شهر این است که یک نظریه کلی و عمومی در مورد یک مجتمع زیستی مطلوب ارائه شود؛ نظریه ای که با هرگونه محیط انسانی سازگار شود، به آن پاسخگو باشد و بتواند ارزش های عمومی را به عملیات خاص و مشخصی پیوند دهد و به ارتباط بین ارزش های انسانی و شهر کالبدی-فضایی محدود شود. در این میان ارزیابی ساکنان از محیط های سکونتی شان می تواند به عنوان یکی از مهمترین معیارهای سنجش دستیابی به اهداف و ارزیابی میزان موفقیت هر طرح شهری مطرح شود.یکی از رسالت های طراحان و معماران خلق رابط های متناسب بین انسان ها و کالبد اطرافشان است. این مقاله در جهت بررسی عوامل در طراحی مجموعه ای برای قشر خاصی از شهروندان شهر رشت گام برداشته و هدف ارائه راهکارهای معماری مناسب جهت بالا بردن حس رضایتمندی افراد ساکن در مجتمع مسکونی و یافتن فاکتورهای تاثیرگذار بر افزایش حس رضایتمندی و تقویت آنها می باشد. پس از بررسی و ارزیابی داده های حاصل از تحلیل آماری SPSS، به این نتیجه دست می یابیم که، از میان متغیرهای مستقل، حفظ منابع طبیعی و استفاده از پوشش گیاهی در مجتمع مسکونی دارای اهمیت بیشتری نسبت به سایر متغیرها می باشد.

Keywords:

رضایتمندی , مجتمع مسکونی , سکونت , تعامل اجتماعی.