بررسی اشتراکات اصول معماری های سلامتمحور و ساختمان سالم مبتنی بر تغییرات اپی ژنتیک

انسان از بدو وجود، با محیط در ارتباط است (دوران جنینی، دوران رشد و...) و در این ارتباط، ناگزیر از قرار گرفتن در ظرف مکانی است به نام ساختمان. در حال حاضر، بخش بزرگی از جمعیت جهان در ساختمان هایی به سر می برند که سلامت ساکنان را در معرض خطر قرار داده و این امر باعث بروز مشکلات جسمی و روانی و نیز تحمیل هزینه های درمانی زیادی می شود؛ فراتر آنکه بسیاری از اختلالات ذکر شده ارثی بوده و زمینه ژنتیکی دارند. اپیژنتیک، مطالعه عوامل خارجی یا محیطی است که باعث روشن یا خاموش شدن ژن ها می شود که ممکن است توارث پذیر بوده یا نباشد، لذا طراحی ساختمان به عنوان جزئی از محیط و تاثیر آن بر تغییرات اپی ژنتیک، تامل برانگیز است. هدف این پژوهش، بررسی اشتراکات اصول معماری های سلامت محور و ساختمان سالم مبتنی بر تغییرات اپی ژنتیک است تا بتوان در جهت تدوین اصول ساختمان سالم مبتنی بر اپی ژنتیک، گام برداشت و در گامی فراتر، از نتایج تحقیق در درمان بیماری های اپی ژنتیک بهره برد. این پژوهش، رویکرد کیفی دارد و از روش توصیفی- تحلیلی و روش استدلال منطقی استفاده شده است. در پایان، پس از بررسی نظریه های مربوطه و فراتحلیل مطالعات و یافته های مرتبط با سلامت/ اختلالات اپی ژنتیکی ناشی از تاثیرات مستقیم و غیرمستقیم معماری محیط و اصول معماری های سلامت گرا، اشتراکات اصول معماری های سلامت گرا و ساختمان سالم مبتنی بر اپی ژنتیک، تبیین می گردد. پیشنهاد آتی، انجام طرح تحقیقاتی گسترده و بلندمدت در مورد بررسی اثرات تجربی- بالینی ساختمان های سالم بر سلامت و بیماری های خاص اپی ژنتیک می باشد.

Keywords:

ژنتیک و اپی ژنتیک , ژن- محیط , ساختمان سالم , معماری های سلامت محور