مطالعه اثر بیش اعتمادی مدیران بر رابطه بین ارتباطات سیاسی و سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه

روابط سیاسی و بیش اعتمادی مدیران به عنوان عوامل موثر در شکل گیری نوآوری شناخته شده اند. ارتباط سیاسی از طریق دسترسی آسان به منابع خارجی و قراردادهای مبتنی بر روابط، منابع ارزشمندی برای شرکت فراهم می کند، از طرفی مدیران بیش اعتماد توانایی حل مشکلات خود و از این رو بازده مورد انتظار از نوآوری را بیش از حد ارزیابی می کنند که هرکدام از این دوعامل ممکن است تصمیمات شرکت از جمله تصمیم گیری های سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه تحت تاثیر قرار دهند. بر همین اساس، هدف پژوهش حاضر مطالعه اثر بیش اعتمادی مدیران بر رابطه بین ارتباطات سیاسی و سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه است به همین منظور، داده های مربوط به ۷۵ شرکت عضو بورس اوراق بهادار تهران برای دوره زمانی ۱۳۹۱ تا ۱۳۹۶ مورد بررسی قرار گرفته است به منظور تحلیل آماری فرضیه های تحقیق از روش رگرسیون چند متغیره استفاده شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که ارتباطات سیاسی بر سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه اثر معنادار و منفی دارد. همچنین نتایج نشان داده که بیش اعتمادی مدیران بر سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه اثر معنادار و مثبت دارد. علاوه بر این بیش اعتمادی مدیران بر رابطه بین ارتباطات سیاسی و سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه اثر معنادار و مثبت دارد.یافته ها بیانگر این مطلب است که ارتباطات سیاسی در حضور بیش اعتمادی، می تواند در برنده شدن از حمایت سیاسی و همچنین به افزایش بازده از هر گونه وابستگی سیاسی کمک کند که به نوبه خود باعث انگیزه برای افزایش سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه می شود.

Keywords:

ارتباطات سیاسی , بیش اعتمادی مدیران , تعصب شناختی , سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه