مقایسه میزان نشست واقعی و نشست حاصل از روش المان محدود با نرم افزارMidas Gts Nx (مطالعه موردی اجرای روش چتری جهت تعریض سه راهی ایستگاه معصومیه خط A پروژه مترو قم)

امروزه مترو به یکی از بزرگترین شبکه های حمل و نقل ریلی در کلانشهرها تبدیل شده است. از این رو همواره احداث ایمن و اقتصادی سازه های این سیستم حمل و نقلی بویژه ساخت ایستگاه های آن از مهمترینترین چالشهای پیش روی مهندسان بوده است. بنابراین طراحی بهینه و ایمن سازه ایستگاه های مترو میتواند نقش مهمی در کاهش هزینه های ساخت و بهره برداری پروژه های مترو داشته باشد. در این مقاله، انتخاب روش اجرایی مناسب جهت تحکیم محدوده ناپایدار و ریزشی محل تعریض سه راهی ایستگاه معصومیه (A۱۱) پروژه خط A مترو قم بررسی شده است. همچنین تحلیل استاتیکی روش اجرایی مذکور در نگهداری و تحکیم محدوده ناپایدار و ریزشی در تعریض بین ریب های دوقلو پرداخته شده است. در نهایت نتایج نشست واقعی حاصل از قرائت ابزار دقیق این محدوده از ایستگاه با نشست بدست آمده از نرم افزار Midas Gts Nx با روش المان محدود مقایسه شد. نتایج نشان می دهد که استفاده از روش چتری با توجه به شرایط ژئوتکنیکی خاک مقطع و وجود تاسیسات شهری در این محدوده ایستگاه مناسب-ترین گزینه جهت رفع خطر محدوده ناپایدار و ریزشی بوده است.

Keywords:

ایستگاه مترو , ریب دوقلو , سازه سه راهی , روش المان محدود , ابزار دقیق , نشست سنجی