بررسی برهمکنش تونلهای دوقلو با لحاظ حداقل توالی زمانی در حفاری آنها (مطالعه موردی: تونلهای دوقلوی خط ۲ متروی شیراز)

توسعه شهرهای بزرگ موجب استفاده از فضاهای زیر زمینی در زیر ساختها و حمل و نقل شده است. در برخی از شهرها شرایط ژئوتکنیکی و محدودیت فضا جهت ایجاد حفریات زیرزمینی قرارگیری یک تونل را در مجاورت تونل دیگر اجتناب ناپذیر میکند. بنابراین موقعیت قرارگیری تونلها نسبت به یکدیگر، روش احداث آنها، نقش تونلها در جابجایی خاک و نیروهای وارد شده به آستر بتنی تونلها از موارد اصلی در طراحی تونلها است. مطالعه برهمکنش تونلهای دوقلو به شیوه های مختلف تست مدلهای فیزیکی، مشاهدات میدانی، روشهای تحلیلی، تجربی و عددی انجام پذیرفته است. نتایج نشان دهنده آن است که نحوه قرارگیری تونلها و فواصل جبه ه کارهای آنها از هم تاثیر عمده ای بر توزیع تنش در توده خاک و پایداری آن دارد. در این تحقیق در ابتدا با توجه به زمین شناسی مهندسی مسیر احداث تونهای دوقلوی مترو شیراز با در نظر داشت ماشین سپر فشار تعادلی زمین (EPB) برای حفاری آنها، زون بندی مسیر انجام شده است. سپس با فرض قرارگیری افقی تونلها نسبت به یکدیگر و مدل سازی عددی تونلها در نرم افزار D Tunnel۳Plaxis حداقل تاخیر طولی و عرضی بین دو جبهه کار در هر زون با حفظ پایداری فضای حفاری شده بدست آمده است.

Keywords:

تونلهای دوقلو مترو شیراز , سپر فشار تعادلی زمین , مدل سازی عددی