اصلاح فرم ارزشیابی عملکرد آموزشی استادان با استفاده از روش بهترین- بدترین

ارتقای مستمر عملکرد آموزشی استادان در دانشگاه ها بهمنظور افزایش سطح کیفیت آموزش امری ضروری است و این امر بدون استفاده از ابزارها و فرآیندهای ارزشیابی موثر امکانپذیر نیست. یکی از رایجترین روشهای ارزشیابی که در حال حاضر در دانشگاه ها بکار میرود، نگرش دانشجویان نسبت به عملکرد استادان از طریق تکمیل پرسشنامه های آنلاین است. پرسشنامه ها حاوی سوالهای مختلفی میباشند که در محاسبه نمره ارزشیابی استادان با ضریب اهمیت یکسان در نظر گرفته میشوند؛ درحالیکه در سیستم ارزیابی عملکرد استادان بسیار بعید به نظر میرسد. ازاینرو، این تحقیق با استفاده از روش بهترین- بدترین(BWM) ۱ به سوالات پرسشنامه ارزشیابی عملکرد آموزشی استادان وزن میدهد. پیاده سازی روش بهترین- بدترین، تفاوت معنیداری را با وزنهای مساوی مورداستفاده در پرسشنامه فعلی نشان داد. » تسلط استاد بر موضوع درس« با وزن ۰/۴۴۰۹ و » امکان ارتباط با استاد در خارج از کلاس (ساعت مشاوره)« با وزن ۰/۰۰۹ به ترتیب مهمترین و کم اهمیت ترین فاکتور برای عملکرد آموزشی استاد در نظر گرفتهشده است. بنابراین با لحاظ کردن درجه اهمیت سوالات پرسشنامه از طریق وزنهای به دست آمده، نمره ارزشیابی استادان به واقعیت نزدیکتر بوده و میتوان آن را بهعنوان جایگزین مناسبی برای سیستم فعلی ارزشیابی استادان در دانشگاه های کشور بکار برد.

Keywords:

ارزیابی عملکرد آموزشی , استادان , پرسشنامه ارزشیابی استادان , روش بهترین- بدترین.