بررسی انطباق پذیری معیارهای توسعه پایدار در معماری یزد ،نمونه موردی مسجد جامع کبیریزد

معماری کویری ایران حاوی بسیاری از ویژگیهای منحصر به فرد است که ضمن توجه به نیازهای زیباشناختی با ظرفیت های طبیعی و اکولوژیک بستر خود نیز منطبق است؛ تکنیک های بکار رفته در این معماری بسیاری از مفاهیم نوین در عرصه معماری پایدار را دربر می گیرد. در این مقاله ابتدا به بررسی کلی توسعه پایدار پرداخته شده و با بیان این موضوع که در چشم انداز توسعه پایدار، بهره گیری از معماری بومی و سنتی هر منطقه همواره یکی از رویکردهای اصلی است و همچنین با تکیه بر مفاهیم توسعه ی پایدار و اهمیت آن در جهان امروز، به بررسی میزان انطباق پذیریمعیارهای توسعه پایدار در معماری یزد، نمونه موردی مسجد جامع کبیر یزد پرداخته ایم. در این راستا میزان بهره گیری این بنا را از اصولی چون طراحی اقلیمی، تکنیک ها و فن ساخت، مصالح، گرمایش و سرمایش، میزان نور و روشنایی و ... در همسویی با اصول و معیارهای توسعه پایدار به صورت دو روش توصیفی و به شیوه کتابخانه ای و به صورت تحلیلی و به شیوه پیمایشی مورد بررسی قرار داده و از امتزاج مجموعه شواهد ارزیابی شده در الگوگیری از معماری بومی منطبق بر اصول طراحی پایدار، این نتایج حاصل گردید که در دستیابی به یک فرم ساختمانی پایدار و انعطاف پذیر، بنای مسجد جامع کبیر یزد با بهره گیری از اصول ساخت و ساختمایه های بناهای بومی منطقه ای، مصالح محلی در دسترس، کاربرد محلی، تجدیدپذیری منابع انرژی، بازیافت و احترام به طبیعت به عنوان یک نمونه موفق در بهره گیری از اصول معماری پایدار در جهت پاسخگویی به شرایط اقلیمی منطقه طراحی گردیده است.

Keywords:

توسعه پایدار , معماری سنتی , یزد , مسجد جامع کبیر یزد