نقد دیدگاه دکترسروش در بشری بودن الفاظ قرآن با تکیه بر آرای آیت الله جوادی آملی

نظریه­ی عدم تحریف قرآن کریم مورد تایید علمای شیعه و سنی است و ادعای تحریف قرآن از سوی دشمنان اسلام برای خدشه به ساحت قرآن کریم همواره مطرح­شده است، بنابراین پرداختن به آن ضروری است. یکی از شبهاتی که نواندیشان دینی؛ از جمله عبدالکریم سروش مطرح کرده­اند، بحث بشری بودن الفاظ قرآن است. ایشان در مباحث خود، معانی قرآن را از خداوند متعال و الفاظ قرآن را از پیامبر (ص) می‎داند. نتیجه­ی این شبهه، وجود خطا و اشتباه در قرآن و در نهایت قول به تحریف قرآن می‎شود. شواهد زیادی در قرآن کریم بر صدور معانی و الفاظ قرآن از خداوند متعال وجود دارد؛ ازجمله مقابل هم قرار دادن کلام وحی و سخن بشر، اصرار بر کاربرد تعبیر «هذا القرآن»، یاد کردن از قرآن با عنوان «قول» و ... . از طرف دیگر، منشا این اشکال، به عدم فهم چگونگی نزول قرآن است و این­که نزول قرآن، به ­صورت تجافی نیست، بلکه به­صورت تجلی است. در این پژوهش به پاسخ این اشکال با توجه به آرا و نظرات آیت­الله جوادی آملی پرداخته می­شود.

Keywords:

قرآن , سروش , تنزیل , بشری بودن , آیت الله جوادی آملی