مداحی بانوان و بررسی فقهی آن

در حال حاضر برگزاری و یا شرکت در مراسم مذهبی از سوی بانوان با استقبال خوبی روبروست و نمی توان تاثیر و جایگاه مداحی بانوان در عرصه ی فرهنگ و تبلیغ جامعه را انکار کرد.روش تحقیق در این پژوهش، براساس نگرش ها از سنخ تحقیقات کاربردی و به اعتبار راهبردها، از جمله تحقیقات توصیفی و براساس راهکار ها ،کتابخانه ای است. این پژوهش ضمن معرفی مداحی بانوان به تبیین دیدگاه فقها پیرامون آن و آسیب های مداحی زنان و ارائه راهکار پرداخته است.در اصطلاح شیعه مداح به کسی گفته می شود که در ایام ولادت ها و شهادت های ائمه(علیهم السلام) در مجالس جشن و عزا به خواندن اشعاری در فضایل و مناقب محمد و آل محمد(صلی الله علیه و آله) یا در مظلومیت آنان می پردازد. تاریخ عزاداری زنان به صدر اسلام و عزاداری برای امام حسین(علیه السلام) به همان روزهای آغازین واقعه ی عاشورا برمی گردد.در ایران نیز زنان از سالهای طولانی به عزاداری امام حسین (علیه السلام) می پرداختند اما به دلیل سخت گیری و زیر فشار قرار دادن آن ها منابع زیادی به چشم نمی خورد تا دوران صفویه که زنان راحت تر به عزاداری و مجالس خود می پرداختند.امروزه این مجالس از نوع سنتی خود تغییر کرده و بسته به نوع افراد، محیط ها و نوع و میزان توزیع اندیشه و باورهای دینی، و با توجه به موقعیت اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی زنان، به گونه های متفاوتی دیده می شوند. اکثر فقها معتقدند زن می تواند صدای خود را به گوش نامحرم برساند البته در صورتی که غنا نباشد و موجب تحریک شهوت و طمع بیمار دلان واقع نشود .مرد نیز می تواند به صدای زن نامحرم گوش کند مشروط به این که صدای زن همراه با غنا نبوده و قصد لذت جویی و ترس از وقوع در حرام وجود نداشته باشد. برای آسیب زدایی مداحی بانوان، مساله فرهنگ سازی دراین زمینه امر مهمی است که بدون حمایت های اساسی دولت و ارگان هایی نظیر سازمان تبلیغات اسلامی، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، دانشگاه ها و از همه مهم تر صدا و سیما امکان پذیر نمی باشد.

Keywords:

بانوان , مداحی , غنا , خواننده , خوانندگی , صدا , فقه , آسیب , راهکار