تحلیل بی ادبی – خشونت کلامی در میان دانش آموزان ابتدایی شهر بوکان با تاکید بر راهکارهای کاهش استفاده از الفاظ رکیک

متاسفانه پرخاشگری و بی ادبی کلامی در سالهای گذشته در مان دانش آموزان رشد روزافزونی اشته و مورد مگرانی کارشناسان و معلمان شده است . هدف اصلی این پژوهش توصیفی از وضعیت دانش آموزان از نظر میزان کاربرد الفاظ رکیک و ناسزا، علل آن و ارائه راهکار عملیاتی جهت کاهش کاربرد اینگونه الفاظ در میان دانش آموزان بود. جامعه آماری این پژوهش دانش آموزان ابتدای مدرسه علی صدرلاهیجانی شهر بوکان بود. روش تحقیق کیفی ، کاربردی و بر اساس زمان مقطعی بود. شیوه گردآوری داده ها کتابخانه ای و میدانی و تکنیک آن بر مبنای مشاهده و مصاحبه بود. یافته های پژوهش حاکی از آن بود مهم ترین علل میزان استفاده از الفاظ رکیک و ناسزا، فحاشی و توهین از سوی دانش آموزان شامل عدم مهارت ارتباطی ،گروه های دوستان، ماهواره - شبکه های اجتماعی مجازی ، کشمکش های خانوادگی و ویژگی های شخصیتی ناهنجار در میان دانش آموزان بود ه ا ست . مهارتهای ارتباطی و آگاهی رسانه ای به عنوان عوامل کاهش میزان استفاده از الفاط رکیک بصورت عملیاتی آموزش داده شد. نتایج نشان داد که آموزش مهارتهای ارتباطی و رسانه ای بر کاهش میزان استفاده از الفاظ رکیک از سوی دانش آموزان اثربخشی معناداری دارند و میزان بی ادبی کلامی دانش آموزان کاهش محسوسی داشته است

Keywords:

بی ادبی کلامی , خشونت کلامی , الفاظ رکیک , مهارت ارتباطی , دانش آموزان