تحلیل خودنگاره با رویکرد انتقادی به نظریه "مرگ مولف" رولان بارت

رویکرد این مقاله؛ تحلیل خودنگاره در نقاشی و عکاسی است؛ تحلیلی که خودنگاره را با دیدگاه انتقادی به نظریه "مرگ مولف"مطرح می سازد. نظریه "مرگ مولف" رولان بارت از آرای مهم و پر استناد به ویژه در نقد هنری است. با توجه به این که "خودنگاره"، هنری فردگرا و معطوف به شخص مولف است؛ در اینجا به مثابه نمودی از مولف فرض می شود و سوال هایی مطرح می شود از جمله: آیا می توان نظریه "مرگ مولف"را در همه آثار هنری تعمیم داد؟ آیا این نظریه در تحلیل تصاویر خودنگاره اعم از نقاشی یاعکاسی، همچنان کارایی لازم را در حذف مولف دارد ؟ در پاسخ به این سوال ها؛ نخست به توصیف نظریه "مرگ مولف"پرداخته و سپس با روش تطبیقی، ضمن نقد نظریه، محتوای بصری آثار انتخابی نیز تحلیل می شود. پژوهش حاضر با استفاده از منابع کتابخانه ای، به روش اسنادی، توصیفی و تطبیقی انجام شده است. جامعه آماری شامل ۲۰ خودنگاره از حوزه نقاشی و عکاسی بوده، اما به اجمال ۶ نمونه از آثار به گونه ای گزینش شده که برای اثبات فرضیه و نیز تعمیم آن به هر دو هنر نقاشی و عکاسی نیز کفایت کند. نتیجه حاصل از یافته ها؛ عدم تعمیم نظریه "مرگ مولف"در آثار خود نگاره است.

Keywords:

خودنگاره , رولان بارت , متن , مخاطب هنر , مرگ مولف , نقد هنری