بررسی نقش دوربین عکاسی و عکس در فرآیند مدرنیته ی ایرانی مابین انقلاب سفید و انقلاب اسلامی

پیوند تنگاتنگ عکاسی و مدرنیته ی غربی امری انکار ناپذیر است. در واقع، این ابزار بیانی را یکی از حاملین اصلی فرهنگ مدرنیستی غرب می دانند. لذا، با توجه به ارتباط دو سویه ی مدرنیته ی غربی و شرقی و حضور بلافاصل عکاسی در دوران قاجار، پژوهش حاضر به بررسی نقش این ابزار در مدرنیته ی ایرانی طی دهه های چهل و پنجاه شمسی، دورانی که مدرنیزاسیون به شدت به ساختار این جامعه ی رو به توسعه تزریق می شد، خواهد پرداخت. لذا، عطف به ریشه یابی مدرنیته ی غربی در چهار تغییر مسیر تفکر غربی یا همان نیهیلیسم و همچنین ارتباط هستی شناختی دوربین عکاسی با این چهار تغییر مسیر حیاتی در سیر تفکر غربی در حکم چهار نیروی نابود کننده ی نظام های ارزشی دوران پیشامدرن، نگاهی اجمالی به نقاط تلاقی چهار اصل فوق و گفتمان غالب " بازگشت به اصل " در دوره ی مورد نظر، با توسل به ژانر عکاسی خانوادگی و عکاسی هنری و به شیوه ای استقرایی و تاریخ مدارانه، صورت خواهد گرفت. از این حیث، با توجه به نقش کم رنگ عکاسی در فرآیند مدرنیته ی ایرانی، فقدان تجربه نیهیلیسم مدرن و متعاقبا عدم حصول فرهنگ مدرنیستی در مدرنیته ی ایرانی، شاهد فقدان تجربه ی جامعه ای مدرن در ایران خواهیم بود.

Keywords:

عکاسی , مدرنیته , نیهیلیسم , طبقه , متوسط , هنرمند