اثر همزیستی با میکروارگانیسم های محرک رشد بر برخی صفات فیزیولوژیکی و فیتوشیمیایی گیاه ریحان (Ocimum basilicum) تحت تنش شوری

شوری خاک و آب یکی از مهمترین تنش های غیرزیستی است که رشد و تولید گیاهان را در بسیاری از مناطق جهان به مخاطره انداخته است . به منظور ارزیابی تاثیر مایه کوبی با قارچ Piriformospora indica و مخلوط باکتری های Pseudomonas areuginosa، P. putida و P. fluorescens تحت شرایط تنش شوری (در چهار سطح صفر، ۴۰، ۸۰ و ۱۲۰ میلی مولار نمک کلرور سدیم ) بر برخی صفات فیزیولوژیکی و فیتوشیمیایی گیاه ریحان (Ocimum basilicum)، یک آزمایشی گلدانی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی و در سه تکرار انجام پذیرفت . نتایج نشان داد که در پاسخ به تنش شوری محتوای نسبی آب برگ کاهش یافت . در حالی که میزان نشت یونی ، محتوی مالون دی آلدئید، فنل کل ، فلاونوئیدکل و فعالیت آنتی اکسیدانی افزایش نشان دادند. مایه کوبی با میکروارگانیسم ها، محتوی نسبی آب برگ، فنل کل ، فلاونوئیدکل و فعالیت آنتی اکسیدانی را افزایش و میزان مالون دی آلدئید و نشت یونی را کاهش داد. به طور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که همزیستی با میکروارگانیسم های محرک رشد می تواند از طریق افزایش جذب آب و بهبود سیستم های دفاع آنتی اکسیدانی ، اثرات نامطلوب تنش اکسیداتیو ناشی از شوری را بر گیاهان ریحان تعدیل نماید.

Keywords:

باکتری های محرک رشد گیاه , تنش شوری , ریحان , فعالیت آنتی اکسیدانی , فنل کل , قارچ اندوفیت