تاثیر زمان مصرف اسید سالیسیلیک بر خصوصیات مورفوفیزیولوژیکی جو (Hordeum vulgar L.) در رژیم های مختلف آبیاری

به منظور بررسی اثرات زمان کاربرد خارجی هورمون اسید سالیسیلیک بر خصوصیات مورفولوژیک و فیزیولوژیک و عملکرد جو (رقم خاتم ) در شرایط تنش خشکی ، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در ۳ تکرار در طی دو سال زراعی ۹۹-۱۳۹۸ و ۱۴۰۰-۱۳۹۹ در شهرستان نی ریز انجام شد. عامل اصلی رژیم های مختلف آبیاری (یک آبیاری ، دو و چهار نوبت آبیاری ) و عامل فرعی زمانهای محلولپاشی اسید سالیسیلیک (بدون محلولپاشی ، انتهای پنجه زنی ، ظهور ۵۰ درصد ساقه و انتهای ظهور برگ پرچم ) بودند. نتایج نشان داد که تیمار بدون آبیاری باعث کاهش معنی دار شاخص کلروفیل برگ و کلروفیل های a و b نسبت به تیمار چهار نوبت آبیاری شد. تیمار بدون آبیاری هم چنین باعث کاهش معنی دار عملکرد دانه نسبت به سایر تیمارهای آبیاری شد. محلولپاشی در کلیه مراحل رشد به طور متوسط عملکرد دانه را نسبت به تیمار بدون محلولپاشی افزایش داد. در هر دو سال آزمایش بیشترین میزان افزایش عملکرد نسبت به شاهد متعلق به تیمار محلولپاشی در انتهای پنجه زنی با چهار نوبت آبیاری (به ترتیب ۹ و ۱۳ درصد در سالهای اول و دوم آزمایش ) بود. که نشاندهنده تاثیر مثبت محلولپاشی در شرایط رطوبتی بالاتر می باشد. محلولپاشی اسید سالیسیلیک باعث افزایش غلظت پرولین نسبت به شاهد بدون محلولپاشی شد. بیشترین غلظت پرولین در تیمار محلولپاشی در انتهای پنجه زنی بود. غلظت پرولین با کاهش دفعات آبیاری افزایش یافت . درمجموع نتایج این بررسی نشان داد که کاربرد اسید سالیسیلیک در انتهای پنجه زنی از طریق تاثیر بر ویژگی های بیوشیمیایی ، در کاهش عوارض تنش خشکی موثر بوده و در شرایط آبوخاک مشابه ، کاربرد آن در جو توصیه می گردد.

Keywords:

پرولین , تنش خشکی , کلروفیل , هورمونهای گیاهی