ارتباط بین تغییرات در بیومارکرهای سرمی میانجی های التهابی و بیماری پریودنتال

سابقه و هدف: بیماری پریودنتال نوعی بیماری التهابی مزمن است که منجر به آسیب به بافت نرم و سخت می شود. با توجه به اهمیت سلامت پریودنتال در فرد، این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین تغییرات میانجی های التهابی و ابتلا به بیماری پریودنتال انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه مورد- شاهدی بر روی ۱۲۰ نفر از مراجعین به گروه پریودنتیکس دانشکده دندانپزشکی دانشگاه بغداد، در سه گروه سالم، گروه پریودنتیت و گروه ژنژیویت و هر گروه شامل ۴۰ نفر (۲۰ مرد و ۲۰ زن) انجام شد. اطلاعات دموگرافیک همه افراد در فرم اطلاعات ثبت شد. پارامترهای پریودنتال شامل خونریزی به هنگام پروبینگ (BOP)، شاخص پلاک (PI)، از دست رفتن چسبندگی بالینی (CAL)، عمق پروبینگ پاکت (pd) و سطح سرمی اینترلوکین-۶ (Il-۶)، ایمونوگلوبولین جی (IgG) با روش الایزا و پروتئین واکنشی سی با تکنیک رنگ سنجی ارزیابی شد. یافته ها: میانگین دامنه اینترلوکین-۶ برای گروه های پریودنتیت، ژنژیویت و سالم به ترتیب برابر با ۱/۵۰۹±۱۷/۳۹۴۰، ۲/۲۱۴±۱۷/۱۴۳۲ و ۱/۱۱۹±۱۱/۳۸۴۶، میانگین دامنه CRP برای گروه های پریودنتیت، ژنژیویت و سالم به ترتیب برابر با ۳/۷۷۱±۵/۴۴۷۷، ۳/۴۸۳±۳/۵۸۵۳ و ۱/۱۳۴±۲/۳۸۱۳ و میانگین دامنهIgG  برای گروه های پریودنتیت، ژنژیویت و سالم به ترتیب برابر با ۲/۰۷۳±۱۲/۳۸۷۵، ۲/۳۸۰±۱۵/۰۱۰۹ و ۱/۰۸۱±۹/۴۸۵۱ بود. پارامترهای بیوشیمیایی و پارامترهای پریودنتال در گروه های پریودنتیت و ژنژیویت نسبت به گروه سالم افزایش بسیار معنی داری داشت (۰/۰۵>p). نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، سطح بالای میانجی های التهابی با بیماری پریودنتال مرتبط بوده و با پیشرفت بیماری پریودنتال و انتقال از ژنژیویت به پریودنتیت افزایش می یابد و همچنین مقادیر برش مطالعه را می توان برای تخمین موارد سالم یا بیمار مبتلا به پریودنتال به کار برد.

Keywords:

Periodontal Diseases , Interleukin-۶ , C-Reactive Protein , Immunoglobulin G. , بیماری های پریودنتال , اینترلوکین-۶ , پروتئین واکنشی C , ایمونوگلوبولین G.