مقایسه اثربخشی درمان هیجان مدار و درمان پذیرش و تعهد بر تحمل آشفتگی زوجین ناسازگار

مقدمه: زوجین ناسازگار دارای مشکلات هیجانی، شناختی و اجتماعی بسیاری از جمله در زمینه تحمل آشفتگی هستند. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان هیجان مدار و درمان پذیرش و تعهد بر تحمل آشفتگی زوجین ناسازگار انجام شد. روش کار: این مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش زوجین ناسازگار مراجعه کننده به مرکز مشاوره خانواده شهر تربت جام در سال ۱۳۹۸ بودند. نمونه پژوهش ۲۴ زوج بودند که پس از بررسی ملاک های ورود به مطالعه با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی با قرعه کشی در سه گروه مساوی (هر گروه ۸ زوج) شامل دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش اول به روش زوج درمانی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت درمان هیجان مدار و گروه آزمایش دوم به روش زوج درمانی ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت درمان پذیرش و تعهد قرار گرفت و گروه کنترل در لیست انتظار برای آموزش ماند. ابزارهای پژوهش شامل فرم اطلاعات جمعیت شناختی، مقیاس سازگاری زناشویی و مقیاس تحمل آشفتگی بودند. داده ها با آزمون های کای اسکوئر، تحلیل کوواریانس تک متغیری و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که گروه های آزمایش و کنترل از نظر سطح تحصیلات و دامنه سنی تفاوت معنی داری نداشتند (۰/۰۵P>). همچنین، هر دو روش درمان هیجان مدار و درمان پذیرش و تعهد در مقایسه با گروه کنترل باعث افزایش تحمل آشفتگی زوجین ناسازگار شدند (۰/۰۰۱P<)، اما بین دو روش مذکور در افزایش تحمل آشفتگی زوجین ناسازگار تفاوت معنی داری وجود نداشت (۰/۰۵P>). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که هر دو روش درمان هیجان مدار و درمان پذیرش و تعهد باعث افزایش تحمل آشفتگی زوجین ناسازگار شدند و بین آنها تفاوت معنی داری وجود نداشت. بنابراین، متخصصان سلامت و درمانگران می توانند از هر دو روش مذکور برای بهبود تحمل آشفتگی در گروه های آسیب پذیر از جمله زوجین ناسازگار استفاده نمایند.

Keywords:

Emotion-Focused Therapy , Acceptance and Commitment Therapy , Couple Therapy , Distress Tolerance , Incompatible Couples. , درمان هیجان مدار , درمان پذیرش و تعهد , زوج درمانی , تحمل آشفتگی , زوجین ناسازگار.