رابطه هوش اخلاقی با اضطراب کرونا در دانشجویان: نقش میانجی تحمل پریشانی

مقدمه: شناسایی و هدف قرار دادن عوامل پیش بینی کننده اضطراب ویروس کرونا می تواند در مدیریت سلامت موثر باشد؛ بنابراین هدف مطالعه حاضر تعیین نقش میانجی تحمل پریشانی در رابطه هوش اخلاقی با اضطراب کرونا در دانشجویان بود. روش کار: مطالعه حاضر توصیفی- همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود که به روش تحلیل مسیر انجام شد، از جامعه آماری که شامل تمامی دانشجویان پسر دانشگاه فرهنگیان پردیس شهید باهنر بیرجند در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ (سه ماه آخر سال ۱۳۹۹) بودند، ۲۶۰ نفربر اساس جدول کریسی و مورگان با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت آنلاین به پرسش نامه های هوش اخلاقی لنیک و کیل (۲۰۰۷)، تحمل پریشانی سیمون و گاهر (۲۰۰۵) و اضطراب کرونا علی پور و همکاران (۲۰۲۰) پاسخ دادند. مدل پژوهش و روابط بین متغیرها با استفاده از میانگین، انحراف معیار، آزمون همبستگی پیرسون و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ و نرم افزار Amos تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد مولفه های هوش اخلاقی اثر مثبت و مستقیم بر تحمل پریشانی، تحمل پریشانی اثر مستقیم و منفی بر اضطراب کرونا و مولفه های هوش اخلاقی هم به صورت غیرمستقیم و با میانجی گری تحمل پریشانی بر اضطراب کرونا تاثیر منفی داشتند (۰/۰۱>P). درمجموع مدل پژوهش برازش داشت. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش، تمرکز بر نوع مولفه های هوش اخلاقی و تحمل پریشانی، می تواند اثر مهمی در اضطراب کرونا دانشجویان داشته باشد. پیشنهاد می شود مداخلات درمانی مبتنی بر هوش اخلاقی و تحمل پریشانی، در درمان اضطراب کرونا موردتوجه قرار گیرد.

Keywords:

Moral Intelligence , Distress Tolerance , Corona Anxiety , Students , هوش اخلاقی , تحمل پریشانی , اضطراب کرونا , دانشجویان.