تاثیر فضای انگیزشی تکلیف گرا وخود گرای ورزشی بر خود پنداره بدنی دانش آموزان

چکیدههدف: پژوهش حاضر با هدف تاثیر نوع فضای انگیزشی، تکلیف گرا و خود گرای ورزشی بر خودپنداره بدنی دانش آموزان بود. روش ها: جامعه آماری ۲۰۵۶ نفر از دانش آموزان دختر شهر قم بودند. روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل بود. گروه آزمایشی اول فضای انگیزشی تکلیف محور(فعالیت های مشارکتی واختیاری) و گروه آزمایشی دوم فضای انگیزشی خود محور(فعالیت های رقابتی و اجباری) را تجربه وگروه کنترل برنامه عادی ورزشی مدرسه را ادامه داد. جهت گرداوری اطلاعات از فرم کوتاه پرسش نامه خود توصیف بدنی مارش، مارتین وجکسون (۲۰۱۰) استفاده گردید. یافته ها: نتایج آزمون های آماری کروسکال والیس و ویل کاکسون نشان داد، ایجاد فضای انگیزشی با روش تکلیف مدار به شکل معناداری موجب افزایش خود پنداره بدنی شامل: فعالیت بدنی، ظاهر بدنی، استقامت، لیاقت ورزشی، انعطاف، خود پنداره کلی و عزت نفس شد و روش خود مدار تنها موجب افزایش معنا داری در بعد هماهنگی شد.نتیجه گیری: مشارکت در فعالیت های ورزشی از طریق ایجاد فضای انگیزشی تکلیف گرا جهت افزایش خودپنداره بدنی وحس ارزشمندی توصیه می شود. کلید واژه ها: تکلیف گرا، خودگرا، فضای انگیزشی، خودپنداره بدنی، دانش آموزان

تاثیر فضای انگیزشی تکلیف گرا وخود گرای ورزشی بر خود پنداره بدنی دانش آموزان Keywords:

تکلیف گرا , خودگرا , فضای انگیزشی , خودپنداره بدنی , دانش آموزان