تاملات معرفت شناختی پیرامون مساله تقریب مذاهب اسلامی

مساله اصلی این نوشتار تحلیل تقریب مذاهب اسلامی در پرتو مباحث جدید در حوزه معرفت شناسی است. در این پژوهش مساله تقریب مذاهب اسلامی با استفاده از مفاهیم مطرح در معرفت شناسی همانند ارادی بودن باور، اخلاق باور، تاثیر عوامل غیرعقیدتی موثر بر باور مورد بررسی قرار می گیرد. این تحقیق با روش توصیفی تحلیلی بر آن است که تقریب به معنای واقعی و صحیح آن در گرو پذیرش اصول پذیرفته شده در معرفت شناسی معاصر است. با پذیرش اراده گروی غیرمستقیم، باورهای انسان مستقیما تحت اراده و اختیار آدمی نیست و از این رو باید در مواجه با باورهای مذاهب دیگر همدلی لازم را مدنظر قرار داد؛ البته در عین حال بر اساس اخلاق باور باید احکام و وظایف اخلاقی این ساحت را رعایت کند. همچنین در مواجهه با مذاهب دیگر نباید تنها به بعد عقیدتی فرد نگاه کرد، بلکه عوامل غیرعقیدتی موثر بر بارو را نیز می بایست در نظر گرفت. در حقیقت با نظر به برخی از مباحث جدید معرفت شناسی تقریب مذاهب قابلیت بهتری برای دفاع و تحقق خواهد داشت.

Keywords:

تقریب , وحدت , معرفت شناسی , عوامل غیر معرفتی , اخلاق باور , رئالیسم انتقادی