روند تغییرات ترکیبات قندی در سطح اپیتلیوم رحم در حین لانه گزینی

زمینه و هدف: ترکیبات قندی (Glycoconjucates) واسطه بسیاری از میان کنش های سلول- سلول میباشند. شواهد گویای این مطلب است که میان کنش بین محل اتصال کربوهیدرات روی تروفوبلاست و گلیکوزآمینوگلیکان ها و الیگوساکاریدهای رحم در حین لانهگزینی از اهمیت خاصی برخوردار است و این امکان وجود دارد که تغییر پیوندهای قندی، زمان و مکان لانه گزینی را تعیین نمایند. مطالعه حاضر با هدف بررسی ترکیبات قندی سطح سلول و ماتریکس خارج سلولی در طی لانه گزینی انجام شد؛ همچنین مکانهایی از رحم که در لانه گزینی درگیر می باشند با مکانهای دیگر رحم از نظر محتوای ترکیبات قندی مقایسه گردید.روش بررسی: در این مطالعه تجربی، ۱۲ سر موش حامله (از نژاد Balb/c) به طور تصادفی انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. در ساعتهای ۳۶، ۸۴، ۱۰۲، ۱۰۸ و ۱۱۴پس از رویت پلاگ واژنی، موشها تشریح و رحم آنها خارج شد. پس از فیکس و آمادهسازی معمول بافتی برش سریال تهیه شد و به روش پاس/آلسین بلو و تولوئیدین بلو رنگ آمیزی گردید.یافته ها: در ساعت ۱۱۴ حاملگی غشای پایه اپیتلیوم رحم با شدت بسیار کم برای قندهای اسیدی واکنش نشان داد. در مقاطعی که لانه گزینی در آن رخ نداده بود، علاوه بر ترکیبات قندی اسیدی، ترکیبات قندی خنثی نیز در راس سلول مشاهده شد. واکنش اپیتلیوم برای ترکیبات متاکروماتیک منفی بود؛ در حالی که در ساعات دیگر نوع واکنش در قسمتهای مختلف اپیتلیوم رحم یکسان بود.نتیجهگیری: با توجه به تغییر پیوندهای قندی در مکان و زمان لانهگزینی و پیدایش ترکیبات قندی اسیدی در اپیتلیوم این مکان در زمان لانه گزینی این امکان وجود دارد که این ترکیب در فرایند لانهگزینی اهمیت داشته باشد.

Keywords:

اپیتلیوم رحم , ترکیبات قندی , لانه گزینی