فراوانی هیپرپلازی آندومتر و عوامل خطرساز آن در بیماران سنین ۴۰-۶۰ سالگی مراجعه کننده به بیمارستان شهید یحیی نژاد بابل در فاصله سالهای ۸۲-۱۳۷۹

سابقه و هدف: هیپرپلازی آندومتر به رشد بیش از حد غدد و استرومای آندومتر به دلیل تحریک طولانی مدت استروژن بدون رقیب گفته می شود. بارزترین علامت بالینی آن خونریزیهای واژینال غیرطبیعی بویژه در دوران حول و حوش یائسگی (پری منوپوزال) می باشد. این بیماری عوامل خطرساز متعددی دارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان فراوانی هیپرپلازی آندومتر و عوامل خطرساز آن در زنان سنین حول و حوش یائسگی با شکایت خونریزی غیرعادی رحمی (AUB) انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی تحلیلی به روش مقطعی، پرونده بیمارانی که در سنین پری منوپوزال (۴۰-۶۰ سالگی) بودند و در فاصله سالهای ۸۲-۱۳۷۹ با شکایت AUB به مرکز آموزشی - درمانی شهید یحیی نژاد وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بابل مراجعه کرده و تحت بیوپسی آندومتر قرار گرفته بودند، مورد بررسی قرار گرفت. داده های مربوط به سن، دیابت، پرفشاری خون، هورمون درمانی و وجود یا عدم وجود هیپرپلازی آندومتر در نمونه آسیب شناسی، در پرسشنامه هر بیمار ثبت شدند؛ سپس با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-۱۰ و آزمون دقیق فیشر در سطح معنی داری P<۰.۰۵، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: در مجموع ۳۶۶ پرونده بررسی شد؛ ۷۳ نفر از بیماران مبتلا به هیپرپلازی بودند. فراوانی نسبی هیپرپلازی %۱۹.۹ محاسبه گردید؛ همچنین مشخص شد که عوامل خطرساز مورد بررسی شامل افزایش سن، دیابت، فشار خون بالا، سابقه درمان جایگزین با هورمون استروژن تا حدودی خطر ابتلا به هیپرپلازی را افزایش می دهد. در هیچ کدام از موارد ارتباط معنی داری بین هیپرپلازی آندومتر و عوامل خطرساز وجود نداشت ولی مصرف قرص خوراکی کنتراسپتیو (OCP) به طور معنی داری سبب کاهش ابتلا به هیپرپلازی شده بود (P<۰.۰۵). نتیجه گیری: هیپرپلازی آندومتر در منطقه مورد مطالعه، فراوانی نسبتا بالایی دارد؛ در این مطالعه دیابت، فشار خون بالا، افزایش سن و سابقه درمان با هورمون استروژن به عنوان عامل خطرزای هیپرپلازی آندومتر شناخته نشدند ولی OCP به عنوان یکی از عوامل پیشگیری کننده شناخته شد.

Keywords:

Endometrial hyperplasia , AUB , Risk factor , هیپرپلازی آندومتر , AUB , عامل خطر