کاربرد اینترنت و تکنولوژی آموزشی در آموزش و پرورش ایران

تکنولوژی به معنی هر گونه مهارت علمی است که در آن از نتایج دانش و یافته های علمی استفاده می شود.این واژه از کلمه تکنولوژیا در یونانی به معنای انجام دادن سیستماتیک هنر یا حرفه گرفته شده است. بخش اول این کلمهtechno تلفیقی از معنای یک هنر و یک فن مشتمل بر دانش مربوط و توانایی دستیابی به نتایج مورد نظر است. ریشه کلمهlogosنیز به معنای استدلال ، تبیین، اصل و ارائه دلیل است. بنابراین تکنولوژی به معنای به کار گیری مستدل یا منطقی دانش خواهد بود.بنابراین تکنولوژی به معنای هرگونه مهارت عملی است که در آن از نتایج دانش و یافته های علمی استفاده می شود.تعریف تکنولوژی آموزشی:اصول و راهبردهایی است که برای حل مسائل آموزشی درسطح کاربردی به کار می رود.ضرورت استفاده از تکنولوژی آموزشی:۱- رفع مسائل و مشکلات نظام آموزشی۲- نقش بسیار مهم حواس پنجگانه در یادگیری۳- ویژگیهای مربوط به یاد گیری مخصوصا در کودکان دبستانیمجموعه روشها و دستورالعملهایی که با استفاده از یافته های علمی برای حل مسائل آموزشی اعم از طرح،اجراو ارزشیابی در برنامه های آموزشی به کار گرفته می شود.تعریف مورد توافق صاحب نظران تکنولوژی آموزشی و ارتباطات آمریکاaectچنین بیان کرده است : تکنولوژی آموزشی عبارتست از نظریه و عمل طراحی ، تهیه ( تولید) ،استفاده ( کاربرد)، مدیریت و ارزشیابی فرایند ها و منابع یادگیری. - تکنولوژی آموزشی عبارتند از : روش منظم طراحی ، اجرا و ارزیابی کل فرایند . تدریس و یادگیری با استفاده از هدفهای بخصوص و بهره گیری از یافته های پژوهشی در روانشناسی و ارتباط انسانی و بکار گیری ترکیبی از منابع انسانی و غیر انسانی به منظور ایجاد یادگیری موثرتر ، عمیق تر و پایدارتر.(احدیان-۱۳۸۳-ص ۳)بهترین تعریفی که توسط کمیسیون اموزشی در سال ۱۹۷۰ پذیرفته شد تعریفی است که «گانیه» در سال ۱۹۶۸ در مقاله ای تحت عنوان تکنولوژی اموزشی به عنوان یک فن ارائه داده است. بر اساس این تعریف تکنولوژی اموزشی عبارت از: مجموعه اطلاعات فنی در مورد طراحی و اجرای سیستماتیک امر اموزش که بر مبنای پژوهش های علمی استوار باشد.روش سیستماتیک که از کلمه سیستم گرفته شده است. به این معناست که اجزایی را از روی تفکر منطقی انچنان در کنار هم قرار دهیم که ان اجزاء در اثر ارتباط و تاثیرمتقابل، یک کل هماهنگ(سیستم)را تشکیل دهند و در جهت تحقق هدفهای مشخص کارایی داشته باشند. ( مسعود کنعانی و همکاران- ۱۳۷۴- ص۱۳(