بررسی غلظت فلوئور در منابع آب شرب خراسان جنوبی (سال ۸۷-۱۳۸۶)

زمینه و هدف: فلوئور به مقدار ناچیزی در جیره غذایی افراد وجود دارد و عمدهترین راه جذب آن از طریق آب آشامیدنی است. استاندارد ۱۰۵۳ موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران، میزان فلوئور در آب را بسته به میزان دما، بین ۶/۰ تا mg/L ۱/۷ توصیه میکند. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان فلوئور در منابع آب آشامیدنی استان خراسان جنوبی انجام شد.   روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، طی یک سال، به روش سرشماری از منابع مختلف آب شرب تحت پوشش شهرها و روستاهای استان، به روش استاندارد نمونهبرداری و در آزمایشگاه با دستگاه اسپکتروفتومتر بررسی گردید. دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS (ویرایش ۱۱) در سطح ۰۵/۰=α مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.   یافته ها: از مجموع ۳۱۴ نمونه آب اخذشده، ۸/۴۶% از مناطق شهری و ۲/۵۳% از مناطق روستایی بود. میانگین میزان فلوئور آب شرب در استان ۲۴/۰±۵۲۰۸/۰ mg/L بود. میانگین میزان فلوئور در مناطق شهری، ۱۵/۰±۴۴۸۲/۰ mg/L  و در مناطق روستایی ۲۷/۰±۵۸۴۷/۰ mg/L بود؛ این اختلاف از نظر آماری معنیدار بود (۰۰۱/۰>P). از نظر منابع تامین آب شرب، میانگین میزان فلوئور در چاه با ۲۳/۰±۵۵۱۹/۰ mg/L بیشترین و در چشمهها با ۲۲/۰±۳۳۳۳/۰ mg/L  کمترین میزان فلوئور را تشکیل میداد. در بین شهرستانهای استان، کمترین و بیشترین میانگین میزان فلوئور به ترتیب مربوط به بیرجند (۲۴/۰±۴۷۹۰/۰ mg/L) و قاین (۲۱/۰±۵۹۵۸/۰ mg/L) بود.   نتیجه گیری: میزان فلوئور در منابع آب همه شهرستانهای استان خراسان جنوبی کمتر از میزان حداقل توصیه شده است که ضرورت دارد تلاش جدی جهت حل این مشکل به عمل آید.

Keywords:

Fluorine , Drinking water , South Khorasan , فلوئور , آب شرب , خراسان جنوبی