تاثیر مراقبت خانواده محور بر تبعیت از درمان در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

زمینه و هدف: خانواده می تواند نقش مهمی در سازگاری بیماران مبتلا به دیابت با تغییرات شیوه زندگی داشته باشد، به طوری که خانواده به عنوان اساسی ترین رکن جامعه، مسوول اجرای مراقبت صحیح از بیمار مبتلا به دیابت می باشد؛ بنابراین مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر مراقبت خانواده محور بر تبعیت از درمان بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه نیمه تجربی، تعداد ۸۰ نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع دو و یکی از اعضای خانواده آنها با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در ۲ گروه مداخله و کنترل تخصیص داده شدند. تبعیت از درمان با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته و مقادیر آزمایشگاهی قبل و ۳ ماه بعد از مداخله بررسی شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری کولموگروف-اسمیرنوف، تی مستقل، تی زوجی و کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: بعد از اجرای برنامه مراقبت خانواده محور، میانگین نمرات تبعیت از درمان در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل افزایش یافته بود که این افزایش از نظر آماری معنی دار بود (۰/۰۰۰۱=P). نتایج بیانگر کاهش میانگین نمره مقادیر قند خون ناشتا، قند خون تصادفی و هموگلوبین گلیکوزیله در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل بود .این کاهش از نظر آماری معنی دار بود (۰/۰۰۰۱=P). نتیجه گیری: مراقبت خانواده محور می تواند تبعیت از درمان را افزایش و مقادیر قند خون ناشتا، قند خون تصادفی و هموگلوبین گلیکوزیله را کاهش دهد؛ بنابراین پیشنهاد می گردد اعضای خانواده به بیماران دیابتی توجه بیشتری نمایند.

Keywords:

Adherence to Treatment , Blood glucose , Family-Centered Nursing , Type ۲ Diabetes Mellitus , تبعیت از درمان , قندخون , پرستاری خانواده محور , دیابت نوع دو ,