بررسی سمیت تحت حاد کلیوی بیسفنول A در رت های نژاد ویستار

زمینه و هدف: بیسفنول A (BPA) با توجه به کاربرد فراوان، در دسته مختل کننده های هورمونی قرار دارد و مطالعات متعددی، سمیت آن را در دوزهای مختلف نشان داده اند. با این وجود مطالعه آن روی سیستم کلیوی محدود بوده است. بر همین اساس تاثیر آن بر عملکرد سیستم کلیوی در رت ها مورد بررسی قرار گرفت. روش تحقیق: ابتدا رت ها در ۶ گروه ۶ تایی تقسیم شدند. گروه یک فقط ماده حامل را دریافت کردند؛ اما گروه دوم تا ششم به ترتیب با دوز mg/kg/BW/day ۱۰۰ و ۵۰، ۱۰، ۱، ۰/۱ BPA، به مدت ۲۹ روز و به روش گاواژ تیمار شدند. در روز ۳۰، بعد از جمع آوری ادرار ۲۴ ساعته، خون گیری از قلب و جداسازی بافت کلیه انجام شد. سپس، پارامترهای بیوشیمیایی شامل اوره، کراتیتنین و پروتئین تام سرم و ادرار و آلبومین سرم اندازه گیری شدند. در نهایت بافت کلیه برای تست های بافت شناسی به آزمایشگاه فرستاده شد. یافته ها: میزان کراتینین سرم در رت های تیمار شده با دوزهای مختلف بیسفنولA  اختلاف معنی داری نداشت؛ اما در ادرار میزان آن در دوز ۵۰ میلی گرم نسبت به دوزهای ۱و ۱۰ میلی گرم افزایش یافته بود (۰/۰۰۱>P). اوره سرم و ادرار فقط در دوز ۱۰ میلی گرم نسبت به دوزهای ۱ و ۱/۰ افزایش معنی داری داشت (۰/۰۰۱>P). آلبومین سرم در دوز ۱۰۰ میلی گرم نسبت به کنترل کاهش یافته بود. پروتئین تام در دوز های ۵۰ و ۱۰۰ میلی گرم نسبت به کنترل در سرم کاهش و در ادرار در دوز ۵۰ افزایش داشت (۰/۰۰۱>P). نسبت پروتئین/کراتینین در دوز های ۱ تا ۵۰ به طور معنی داری افزایش یافته بود (۰/۰۰۱>P). نتایج بافت شناسی نیز نشان داد که در روند وابسته به دوز BPA باعث تغییرات تحلیل برنده، ارتشاح و اتساع در بافت کلیه شده است. نتیجه گیری: بررسی های ما نشان داد که BPA در غلظت های ۵۰ و ۱۰۰ میلی گرم می تواند منجر به آسیب بافت کلیوی رت شده و به دنبال آن نارسایی در کلیه را در پی داشته باشد.

Keywords:

Acute renal toxicity , Biochemical markers , Bisphenol A , Histopathology , سمیت حاد کلیوی , نشانگرهای بیوشیمیایی , بیسفنول A , آسیب شناسی بافتی