بررسی بافت شناسی اثرات داروی استامینوفن در طی روند التیام زخم ناشی از جراحی در معده موش صحرایی

زمینه و هدف: امروزه کاهش درد و بهبود سریع زخم های جراحی مورد بحث محققین می باشد. تحقیق حاضر با هدف تعیین اثرات بافتشناسی استامینوفن، به عنوان یک ضد درد غیر مخدر و بدون اثرات ضد التهابی، بر ترمیم زخم جراحی در معده موش صحرایی انجام شد.   روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، تعداد ۱۵ سر موش صحرایی نر ویستار به طور تصادفی به سه گروه ۵ تایی (شم، شاهد منفی و تجربی) تقسیم شدند. یک برش گاستروتومی یک سانتیمتری در خم بزرگ معده موش ها ایجاد، سپس در دو لایه بخیه زده شد. گروه تجربی، استامینوفن (mg/kg ۳۰) را به صورت محلول در Dimethyl Sulfoxide (DMSO) ۵% (mL/kg ۱۰) خوراکی، روزانه به مدت ۱۵ روز دریافت کردند. گروه های شاهد منفی و شم نیز به ترتیب DMSO ۵% (mL/kg ۱۰) و سرم فیزیولوژی (mL/kg ۱۰) را به همان روش دریافت کردند. آسیب شناسی و مقایسه التیام زخم بین گروه ها با در نظر گرفتن عوامل موثر در ترمیم، نظیر رشد و تکثیر فیبروبلاست ها، تشکیل عروق نوساز، ایجاد بافت پوششی جدید و کلاژن در نسج ترمیمی انجام گردید. اختلاف معنی دار بین گروه ها با استفاده از نرمافزار SPSS و آزمون ANOVA تعیین گردید. سطح معنی داری ۰۵/۰>P در نظر گرفته شد.   یافته ها: تفاوت معنی داری از نظر تعداد فیبروبلاست ها، جوانه های مویرگی، اندازه شکاف باقیمانده موجود در دهانه زخم و محتوای کلاژن موجود در نسج ترمیمی بین گروه های مورد مطالعه وجود نداشت.   نتیجه گیری: نتایج بررسی حاضر نشان داد که استامینوفن در ترمیم زخم جراحی معده در موش صحرایی اثر سوء نداشته و می تواند به عنوان یک ضد درد بعد از جراحی معده مورد استفاده قرار گیرد.

بررسی بافت شناسی اثرات داروی استامینوفن در طی روند التیام زخم ناشی از جراحی در معده موش صحرایی Keywords:

Acetaminophen , Wound healing , Stomach , Rat , استامینوفن , ترمیم زخم , معده , موش صحرایی