تاثیر برنامه آموزشی بر رفتارهای حمایتی و انسدادی مراقبین خانوادگی بیماران مبتلابه دیابت نوع۲

زمینه و هدف: رفتارهای خانوادگی در بیماری های مزمنی که خود مدیریتی مداوم نیاز دارند، بسیار مهم است. مدیریت بیماری های مزمن اغلب شامل تغییراتی در رویه های روزانه است که در تنظیمات خانوادگی رخ می دهد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش مراقبین خانوادگی، بر رفتارهای حمایتی و انسدادی خانواده مبتلایان به دیابت نوع ۲ انجام گرفت. روش تحقیق: در این مطالعه کارآزمایی بالینی کنترل شده تصادفی، تعداد ۶۰ نفر از مراقبان خانوادگی بیماران مبتلا دیابت نوع ۲ براساس معیارهای ورود به صورت در دسترس انتخاب و با روش تخصیص تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. برای گروه آزمون، ۷ جلسه آموزشی به همراه پیگیری تلفنی براساس تشخیص های پرستاری برگزار شد. پرسشنامه مقیاس حمایت خانوادگی اختصاصی دیابت(Schafer)  توسط بیماران، قبل و دو ماه بعد از مداخله تکمیل گردید. داده ها با کمک نرم افزار SPSS  (نسخه ۱۸) و با کمک آزمون های تی، کای–دو و ویلکاکسون تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: دو گروه قبل از آموزش، تفاوت معنی داری نداشتند؛ ولی بعد از مداخله، در گروه آزمون در تمام آیتم های رفتارهای حمایتی افزایش معنی داری نسبت گروه کنترل مشاهده گردید (۰۰۵/۰>P). میانگین نمره رفتار انسدادی به طور معنی داری پایین تر از گروه کنترل بود (۰۰۱/۰>P). نتیجه گیری: استفاده از برنامه آموزشی رفتارهای حمایتی و انسدادی مراقبین خانوادگی، به عنوان یک مداخله پرستاری اثربخش، رفتارهای حمایتی را ارتقا و رفتار انسدادی مراقبین خانوادگی را کاهش می دهد؛ بنابراین اجرای این برنامه توصیه می شود.

Keywords:

Family support , Family supportive behavior , Inhibitory behaviors , Type ۲ diabetes , حمایت خانواده , رفتار حمایتی خانواده , رفتارهای بازدارنده , دیابت نوع ۲