بررسی شیوع خطاهای رادیوگرافی بایت وینگ و پری اپیکال تهیه شده در بخش رادیولوژی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند در سال ۹۷-۱۳۹۶

زمینه و هدف: با بروز خطا در تصاویر رادیوگرافی داخل دهانی، تشخیص دندانپزشک دچار اشکال شده و طرح درمان بیمار نیز ممکن است اشکالاتی پیدا کند. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان شیوع خطاهای رادیوگرافی بایت وینگ و پری اپیکال تهیه شده در بخش رادیولوژی دهان، فک و صورت دانشکده دندانپزشکی بیرجند انجام شد. روش تحقیق: در یک مطالعه توصیفی- مقطعی، ۳۷۶۱ رادیوگرافی بایت وینگ و پری اپیکال تهیه شده توسط دانشجویان ترم ۸ و ۹ دندانپزشکی در سال ۹۷-۹۶ انتخاب و ارزیابی شدند. با مشاهده رادیوگرافی، خطاهای تکنیکی معمول رادیوگرافی و نیز تکرار یا عدم تکرار رادیوگرافی ها در آنها تعیین و گزارش گردید. در نهایت فراوانی و درصد خطاهای رادیوگرافی با استفاده از نرم افزار SPSS (ویرایش ۲۳) و با کمک آزمون آماری Chi Squered تجزیه و تحلیل شد. سطح  معنی داری۰/۰۵P= در نظر گرفته شد. یافته ها: خطاهای شایع به ترتیب: خطای جای گذاری غلط فیلم (۷۱/۲۰%)، Cone cut  (۲۰/۱۰%) و Elongatioan (۱۰/۷۰%) و میزان تکرار رادیوگرافی ها برابر با ۳۰ درصد بود. بین نوع خطا با ترم تحصیلی دانشجویان ارتباط معنی داری وجود داشت (۰/۰۰۱P=). فراوانی خطا در رادیوگرافی پری اپیکال بیشتر از رادیوگرافی بایت وینگ بود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده در جمعیت مورد مطالعه، بیشترین خطاهای رادیوگرافی شامل خطاهای جای گذاری فیلم و Cone cut بود و این دو خطا با بیشترین فراوانی باعث تکرار رادیوگرافی ها شده بودند که ضرورت ارائه آموزش های اختصاصی برای پیشگیری از بروز این نوع خطاها را مورد تاکید قرار می دهد.

Keywords:

Radiographic Errors , Periapical , Bitewing , Students , خطای رادیوگرافی , پری اپیکال , بایت وینگ , دانشجویان