تاثیر چهار هفته تمرین هوازی بر سطوح سرمی آیریزین و مقاومت به انسولین زنان دیابتی نوع ۲

زمینه و هدف: فعالیت ورزشی، وسیله مناسب و کم هزینه برای پیشگیری و درمان بیماری دیابت نوع دو محسوب می شود. اخیرا مایوکاینی به نام آیریزین شناسایی شده که نقش مهمی در تبدیل بافت چربی سفید دارد و حساسیت به انسولین را تنظیم می کند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر چهار هفته تمرین هوازی بر سطوح آیریزین و شاخص مقاومت به انسولین زنان دیابتی نوع دو بود. روش تحقیق: در این مطالعه نیمه تجربی،۲۴ زن دارای بیماری دیابت نوع دو به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تمرین هوازی و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین به مدت ۴هفته (۵جلسه در هفته) به اجرای تمرینات هوازی با شدت ۵۵-۸۰ درصد ضربان قلب بیشینه بر روی تردمیل پرداختند. گروه کنترل در مدت تمرین هیچ گونه فعالیت بدنی نداشتند. نمونه های خونی ۴۸ ساعت قبل و بعد از آخرین جلسه تمرینی گرفته شد و سرم حاصل برای اندازه گیری سطوح آیریزین، گلوکز و انسولین استفاده گردید. داده ها به وسیله آزمون های تی وابسته، کوواریانس و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شدند. سطح معنی داری ۰۵/۰>P در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج افزایش معنی‎ دار آیریزین و کاهش مقاومت به انسولین و گلوکز را در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل نشان داد (۰۵/۰>P). تفاوت بین دو گروه در میزان آیریزین و گلوکز معنی‎ دار بود (۰۵/۰>P)؛ ولی ارتباط معنی داری بین آیریزین و مقاومت به انسولین مشاهده نشد (۰۵/۰تمرین هوازی از طریق تاثیر مطلوب بر سطوح آیریزین و شاخص مقاومت به انسولین، عامل کارآمدی برای بهبود عوارض در بیماران دیابتی نوع دو است.

Keywords:

Irisin , Aerobic training , Type II diabetes , Insulin resistance. , آیریزین , تمرین هوازی , دیابت نوع دو , مقاومت به انسولین.