عوامل موثر بر پذیرش نوآوریهای برنامه درسی در نظام آموزش عالی ایران

زمینه و هدف: یکی از مهمترین اهداف نظام های آموزش عالی، ایجاد خلاقیت و نوآوری در دانشجویان است و  حوزه برنامه درسی به عنوان قلب نظام آموزشی می تواند در تدوین برنامه و اجرای این امر مهم، موثر باشد؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف مطالعه عوامل موثر بر پذیرش نوآوری های برنامه درسی در نظام آموزش عالی انجام شد. روش تحقیق: مطالعه حاضر، مطالعه ای توصیفی- تحلیلی است. جامعه پژوهش، تمام اعضای هیات علمی دانشگاه های شهر تهران بودند که تعداد ۱۷۴ نفر از آنها به روش نمونه گیری غیر تصادفی انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته ۹۵ سوالی جمع آوری شد. روایی پرسشنامه به تایید افراد متخصص رسید و پایایی آن نیز با روش آلفای کرونباخ مقدار ۰/۸۳ به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارهای آماری SPSS (ویرایش ۱۶) و PLS و از آزمون های آماری همبستگی و تحلیل مسیر استفاده گردید. سطح معنی داری ۰/۰۵ درنظر گرفته شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین فرهنگ برنامه درسی، سیاست های محیط کلان، ویژگی های پذیرندگان، ویژگی های نوآوری، عوامل تسهیل کننده و موانع پیش روی برای نوآوری در برنامه درسی آموزش عالی، رابطه معنی داری وجود داشت(p<۰/۰۵). نتیجه گیری: شناخت عوامل موثر بر پیاده سازی نوآوری ها در برنامه درسی می تواند به عنوان ابزاری برای برنامه ریزی بهتر در فرآیند اجرا و پیاده سازی نوآوری آموزشی مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

Innovation , Curriculum , Higher education system , Implementation of Curriculum , نوآوری , برنامه درسی , نظام آموزش عالی , اجرای برنامه درسی