تاثیر تمرین تداومی هوازی بر شاخص های جدید و سنتی پیشگویی کننده بیماری قلبی-عروقی در مردان جوان

زمینه و هدف: مطالعات نشان می دهند، شاخص های جدید بیماری های قلبی-عروقی نسبت به شاخص های سنتی، در پیشگویی این بیماری ها حساسیت بیشتری دارند. هدف از تحقیق حاضر، مطالعه اثر یک دوره تمرین تداومی هوازی بر شاخص های جدید و سنتی پیشگویی کننده بیماری های قلبی-عروقی بود. روش تحقیق: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی است که در آن ۲۴ دانشجوی پسر غیر ورزشکار دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند، به صورت داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (۱۲=n) و تجربی (۱۲=n) قرار گرفتند. برنامه تمرینی دویدن روی تریدمیل به مدت ۸ هفته، هفته ای ۳ جلسه با شدت ۶۵ تا ۸۰ درصد حداکثر ضربان قلب و مدت ۱۶ تا ۳۰ دقیقه اجرا شد. از آزمودنی ها در شرایط ۱۲ ساعت ناشتایی در دو مرحله، قبل از شروع تمرین و پس از ۸ هفته تمرین، خونگیری به عمل آمد. مقادیر مولکول چسبان ((ICAM، پروتئین واکنش گرC (CRP)، تری گلیسرید (TG)، اینترلوکین ۶ (IL-۶)، LDL-C، HDL-C و کلسترول تام ((CHOL سرم اندازه گیری شدند. دادهها با استفاده از آزمون های t وابسته و مستقل در سطح معنیداری آماری ۰۵/۰≥α تحلیل شدند. یافته ها: میانگین BMI و سن، در هر دو گروه همسان بودند. پس از اجرای برنامه تمرینی، مقادیرICAM-۱، CRP، TG و IL۶ گروه تمرینی تغییر معنی داری نداشت ولی مقادیر LDL-C (۰۰۶/۰P= )، CHOL (۰۰۹/۰P=) و HDL-C (۰۲/۰P=) با کاهش معنی داری همراه بود. نتیجه گیری: به نظر میرسد، بهترین شاخص پیشگویی کننده بیماریهای قلبی-عروقی پس از انجام تمرین تداومی هوازی، شاخصهای قدیمی یعنی کلسترول تام، LDL-C و HDL-C میباشد.

Keywords:

Aerobic Continuous Training , Cardiovascular Diseases , Risk Factors , Students , تمرین تداومی هوازی , عوامل خطرزا , بیماری های قلبی-عروقی , دانشجویان