عوامل مرتبط با اثربخشی نظام‎های سنجش عملکرد در بیمارستان‎های آموزشی شهر تهران از دیدگاه مدیران آنها در سال ۱۳۸۹ و ارائه الگو

زمینه و هدف: سنجش عملکرد به عنوان یکی از زیر نظام ‎ های مهم مدیریت محسوب میشود. در بخش بهداشت و درمان، با توجه به ضرورت بهرهوری منابع و امکانات، ارزیابی بیمارستان ‎ ها اجتناب ‎ ناپذیر می ‎ باشد. پژوهش حاضر، با هدف تعیین عوامل مرتبط با اثربخشی نظام ‎ های سنجش عملکرد در بیمارستان ‎ های آموزشی و تلاش برای ارائه الگویی جهت بهینهسازی و پیشبینی اثربخشی انجام شد.   روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی که در هشت ماه نخست سال ۱۳۸۹ انجام شد، برای ۳۲ بیمارستان از بیمارستانهای آموزشی شهر تهران که به روش سرشماری انتخاب شده بودند، ۶۰ پرسشنامه ارسال شد. متغیرهای طراحی، پیادهسازی و کاربرد به عنوان متغیرهای مستقل و رابطه آنها با اثربخشی (متغیر وابسته) بررسی گردید. داده ‎ ها با استفاده از نرمافزار SPSS (ویرایش ۱۸) و روش ‎ های آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی در سطح معنیداری ۰۵/۰>P تجزیه و تحلیل شدند.   یافته ها: الگوهای تعالی سازمانی، ایزو و روش امتیازی متوازن به عنوان پرکاربردترین نظام ‎ های سنجش عملکرد بودند. متغیرهای مستقل پژوهش به میزان کمی مورد توجه قرار گرفته بودند. روابط معنیداری میان مولفه ‎ ها با اثر بخشی مشاهده گردید. در همین راستا آزمون رگرسیون خطی دلالت بر اهمیت راهبرد (استراتژی)، کاربران و کاربردهای نظام سنجش عملکرد دارد.   نتیجه گیری: طراحی و کاربرد به عنوان دو گام اساسی اثر بخشی نظام ‎ های سنجش عملکرد هستند؛ برنامهریزی راهبردی (استراتژیک)، کاربران و چگونگی استفاده از نتایج در اثر بخشی نظامهای سنجش عملکرد، نقش دارند.

Keywords:

Hospital , Performance Measurement Systems (PMS) , Effectiveness , Balance Scored Card , Quality management , بیمارستان , سنجش عملکرد , اثربخشی , روش امتیازی متوازن , تعالی سازمانی