مقایسه اثر لیدوکائین داخل تراشه با لیدوکائین وریدی بر پاسخ های راه هوایی هنگام خروج لوله تراشه

زمینه و هدف: پاسخ های راه هوایی موقع خارج کردن لوله تراشه می تواند منجر به سرفه، لارنگواسپاسم و افزایش فشار خون شود. این مطالعه به منظور مقایسه اثر لیدوکائین وریدی و داخل تراشه بر روی پاسخهای راه هوایی و قلبی- عروقی بیماران هنگام خروج لوله تراشه انجام شد.   روش تحقیق: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی ۶۰ بیمار  ۱۵-۶۰ ساله کاندید جراحی عمومی یا زنان که بر اساس طبقهبندی انجمن بیهوشی آمریکا در کلاس یک و دو بودند، انجام شد. سه دقیقه قبل از اتمام جراحی و هم زمان با قطع گازهای بیهوشی، لیدوکائین به مقدار ۵/۱  mg/kg  به صورت وریدی یا داخل لوله تراشه تجویز شد. تعداد زور زدن و سرفه تا زمان خروج لوله، تعداد سرفه تا ۳۰ دقیقه پس از خارج کردن لوله تراشه، فاصله زمانی بین قطع گازهای بیهوشی و خروج لوله و نیز تعداد ضربان قلب و فشار خون قبل و بعد از خارج کردن لوله تراشه ثبت گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (ویرایش ۱۶) و آزمون های کایدو و تی در سطح معنی داری ۰۵/۰>P تجزیه و تحلیل شدند.   یافته ها: میانگین زمان خروج لوله در گروه لیدوکائین وریدی و گروه داخل تراشه به ترتیب ۶/۳±۳/۱۱ و ۴±۷/۱۱ دقیقه بود (۷۱/۰=P). اختلاف معنیداری بین دو گروه از نظر تعداد زور زدن (۱۹/۰=P) و تعداد سرفه (۹۷/۰=P) وجود نداشت. تفاوت معنیداری در متغیرهای قلبی- عروقی بین ۲ گروه دیده نشد.   نتیجه گیری: اثر تجویز لیدوکائین وریدی یا داخل تراشه بر میزان زور زدن و سرفه و نیز زمان خروج لوله طی مرحله بازگشت از بیهوشی تقریبا یکسان است .

Keywords:

Lidocaine , Cough , Bucking , General anesthesia , Endotracheal tube , لیدوکائین , سرفه , زور زدن , بیهوشی عمومی , لوله تراشه