مقایسه اثر درمانی ترانگزامیک اسید و اکسی توسین در کنترل خونریزی پست پارتوم به دنبال آتونی رحم پس از سزارین: یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی

سابقه و هدف: آتونی رحم مسئول ۹۰-۷۵ درصد موارد خونریزی بعد از زایمان می باشد که در صورت عدم انجام اقدامات مناسب درجهت اصلاح آن، احتمال مرگ ومیر مادر افزایش خواهد یافت. هدف از این مطالعه تعیین اثر درمانی ترانگزامیک اسید به همراه اکسی توسین در کنترل خون ریزی پس از زایمان می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی بر روی ۱۴۲ زن باردار دچار آتونی رحم پس از سزارین مراجعه کننده به بیمارستان امام سجاد شهر یاسوج در سال۱۴۰۰-۱۳۹۹ انجام شد. بیماران به طور تصادفی ساده در دو گروه قرار گرفتند. گروه مداخله (۷۱ نفر) آمپول اکسی توسین به میزان ۴۰ واحد در یک لیتر سرم رینگر و آمپول ترانگزامیک اسید به میزان یک گرم در ۱۰ سی سی نرمال سالین به صورت وریدی آهسته در مدت ۱دقیقه دریافت کردند. گروه کنترل (۷۱ نفر) ۴۰ واحد اکسی توسین در یک لیتر سرم و ۱۰سی سی سرم نرمال سالین به صورت وریدی آهسته در مدت ۱دقیقه دریافت کردند. سپس میزان حجم خون ریزی بر اساس وزن گاز مصرفی و حجم خون جمع آوری شده و تعداد واحدهای گلبول های قرمز دریافت شده در هر دو گروه مورد ارزیابی قرار گرفت. برای آنالیز داده ها، آمار توصیفی آزمون های مقایسه نسبت (کای دو) و آزمون t استفاده شد. یافته ها: میزان کاهش هموگلوبین در گروه مداخله به طور معنی داری کم تر از گروه کنترل بود (۰/۰۰۷=P). میانگین تغییر وزن گاز در پایان عمل در گروه کنترل (۶۶/۸±۶۰۲/۷) در مقایسه با گروه مداخله (۸۱±۵۷۱/۷) بیش تر بود (۰/۰۱۴=P). هم چنین میانگین حجم خون ریزی و تعداد کیسه های خون دریافتی در گروه کنترل بیش تر از گروه مداخله بود با این حال ارتباط معنی داری مشاهده نشد (۰/۰۵ P>). استنتاج: تجویز ترانگزامیک اسید همراه با اکسی توسین درصورت آتونی رحم، درکنترل خونریزی پس از زایمان درحین سزارین ممکن است موثرتر از اکسی توسین به تنهایی باشد.

Keywords:

tranexamic acid , postpartum hemorrhage , uterine atony , cesarean section , ترانگزامیک اسید , خونریزی پس از زایمان , آتونی رحم , سزارین