تاثیر هشت هفته تمرین استقامتی بر برخی از شاخص های انعقادی خون در رت های نر سالمند نژاد ویستار.

چکیدهاهداف: بخش مهمی از موارد مربوط به مرگ ناگهانی و سکته قلبی در سالمندان را می توان به انسداد عروق مغزی و کرونر در اثر ترومبوز ناشی از افزایش تعداد و فعالیت پلاکت ها نسبت داد.روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی ۲۰ سر رت نر در دو گروه تمرین استقامتی و کنترل شرکت کردند. برنامه تمرینی اصلی شامل دویدن روی تردمیل به مدت ۸ هفته و ۵ جلسه در هفته بود که با رعایت اصل اضافه بار از ۲۵ دقیقه در جلسه اول به ۵۴ دقیقه در جلسه آخر رسید. رت ها در گروه کنترل بدون هیچ تمرین ۸ هفته را پشت سر گذاشتند. ۲۴ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین خونگیری مستقیم از قلب انجام شد و نمونه ها برای بررسی بلافاصله به آزمایشگاه منتقل شدند. یافته ها: میزان فاکتورPLT در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری نشان داد. در فاکتورPTT گروه تمرین استقامتی نسبت به گروه کنترل افزایش داشت همچنین تمرین توانست بر متغیر فیبرینوژن اثر معناداری داشته باشد، چنانکه میزان این متغیر در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل افزایش نشان داد. با این حال تمرین ورزشی نتوانست بر فاکتور های MPV وPT اثرگذار واقع شود.نتیجه گیری: تمرین ورزشی منظم به ویژه تمرین دویدن با شدت متوسط، باعث کاهش عوامل انعقادی و بهبود حجم پلاکتی می شود.

Keywords:

واژگان کلیدی: تمرین استقامتی , شاخص های انعقادی , فیبرونوژن , سالمندی