سنجش نقش میانجی توانمندسازی روانشناختی در تاثیر رهبری تحول گرا بر رضایت شغلی کارکنان

زمینه و هدف: یکی از بهترین شیوه ها برای حفظ و ارتقاء منابع انسانی، بهبود رضایت شغلی کارکنان است. از طرف دیگر، استفاده از مدیران با سبک رهبری تحول گرا یکی از مهمترین عوامل ارتقای رضایت شغلی می باشد. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر رهبری تحول گرا بر رضایت شغلی کارکنان با توجه به نقش میانجی توانمندسازی روانشناختی بوده است. روش کار: جامعه آماری این تحقیق کارکنان ستاد مرکزی سازمان تامین اجتماعی تهران  به تعداد ۱۵۰۰ نفر بوده است. حجم نمونه با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی و با استفاده از فرمول کوکران ۳۰۶ نفر محاسبه شده است. ابزارگردآوری اطلاعات پرسشنامه استاندارد رهبری تحول گرا باس و آولیو، پرسشنامه رضایت شغلی مینه سوتا و پرسشنامه توانمندسازی روانشناختی اسپریتزر بوده است. روایی پرسشنامه ها توسط روایی صوری و محتوایی و پایایی توسط ضریب آلفای کرونباخ سنجش شده است که مقدار آن برای پرسشنامه رهبری تحول گرا۷۹/۰، پرسشنامه توانمندسازی۸۳/۰ و پرسشنامه رضایت شغلی۸۲/۰ محاسبه شده است. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از طریق تحلیل مسیر و مدل معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار اسمارت پی ال اس انجام شده است. یافته ها: بر اساس یافته ها کلیه فرضیه های تحقیق مورد تایید قرار گرفته است. نتایج به دست آمده از آزمون سوبل نشان می دهد، اثر غیر مستقیم سبک رهبری تحول گرا بر رضایت شغلی به واسطه توانمندسازی کارکنان برابرمقدار ۵۵۶/۰ شده است؛ مقدار مثبت بتا (۵۵۶/۰) نشان از مثبت بودن شدت اثر دارد. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان می دهد ایفای نقش رهبری تحول گرا توسط مدیران سازمان از طریق ایجاد شرایط کاری که فراهم کننده توانمندسازی کارکنان باشد بر احساس رضایت از شغل و بهبود آن موثر خواهد بود.

Keywords:

: transformational leadership , job satisfaction , psychological empowerment , Employees of the Social Security Organization , رهبری تحول گرا , رضایت شغلی , توانمندسازی روانشناختی , کارکنان سازمان تامین اجتماعی.