نقش پروبیوتیک ها در کنترل زخم عفونی پای دیابتی

زخم عفونی پای دیابتی یکی از عوامل شایع بروز آمپوتاسیون غیرتروماتیک اندام تحتانی است ،که برای درمان نیاز به تشخیص مناسب، گرفتن نمونه های مناسب برای کشت، انتخاب دقیق آنتی بیوتیک، درمان عفونت مبتنی بر شرایط بیماری، تعیین سریع نیاز بیمار به مداخله جراحی و انجام دیگر انواع مراقبت زخم دارد. با توجه به مشکل مقاومت آنتی بیوتیکی در درمان زخم عفونی پای دیابتی، استفاده از پروبیوتیک ها به عنوان میکروارگانیسم های غیربیماری زایی که می تواند در کمک به درمان زخم های عفونی کاربرد داشته باشند، مطرح می شود. تاثیر پروبیوتیک ها بر عملکرد ایمنی بدن، بیماری های پوستی و دیابت مورد بررسی قرار گرفته است و شواهد اخیر نشان دهنده تاثیر آن ها بر زخم های عفونی پای دیابتی از طریق مکانیسم های احتمالی کمک به کنترل مناسب قندخون، بهبود عملکرد سیستم ایمنی و تعدیل میکروبیوتای بدن می باشد. در مقاله مروری حاضر به بررسی نقش پروبیوتیک ها در درمان زخم های مزمن عفونی پای دیابتی از چند منظر نقش میکروبیوتا در کنترل قندخون و اثر پروبیوتیک ها بر روی سیستم ایمنی، مارکرهای التهابی، تسریع بهبود زخم و کنترل عفونت می پردازیم. به نظر می رسد کاربرد موضعی و خوراکی پروبیوتیک ها به ویژه هنگامی که به عنوان درمان کمکی با آنتی بیوتیک ها همراه شود، کاهش عفونت های زخم پای دیابتی را در پی داشته باشد.

Keywords:

diabetic foot ulcer , infection , microbiota , probiotics , زخم پای دیابتی , عفونت , میکروبیوتا , پروبیوتیک