بررسی مقایسه ای اثر بی دردی تجویز داخل نخاعی متوکلوپرامید و لیدوکائین در موش صحرایی

سابقه و هدف: درد، احساس ناخوشایندی است که به منظور کاهش آن از دو روش دارویی و غیردارویی استفاده می شود. اثر ضددردی متوکلوپرامید در برخی مطالعات گزارش شده است. با توجه به این اثرات، هدف این پژوهش بررسی مقایسه ای اثر بی دردی تجویز داخل نخاعی متوکلوپرامید و لیدوکائین در موش صحرایی بود. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع مداخلهای- تجربی است. در این مطالعه از ۳۰ سر موش صحرایی نر استفاده شد، که در ۵گروه شش تایی قرار گرفتند. گروه اول mg/kg ۵/۲، گروه دوم mg/kg ۵ ،گروه سوم mg/kg ۱۰ متوکلوپرامید نخاعی و گروه چهارم mg/kg ۱ لیدوکایین دریافت کردند. به گروه پنجم(شاهد) تنها آب مقطر تزریق شد. آستانه ی درد با آزمون tail flick و شدت درد توسط آزمون فرمالین سنجیده شد. شدت کمی درد هر ۵ دقیقه به مدت یک ساعت اندازه گیری شد. آنالیز آماری داده های مربوط به زمان شروع بی دردی و شدت درد با نرم افزار spss۲۶ و آزمون آنالیز واریانس یکطرفه و کروسکال والیس انجام گرفت. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که آستانه درد در گروه دریافت کننده لیدوکایین از همه بیشتر بود (P=۰/۰۰۳). بین گروه شاهد و گروه دریافت کننده ۲/۵ میلی گرم متوکلوپرامید اختلاف معنیداری در شروع درد وجود نداشت (P=۰/۰۷۹). شدت کمی درد هر ۵ دقیقه به مدت یک ساعت اندازه گیری شد. یافته ها نشان داد که شدت درد درگروه دریافت کننده لیدوکایین از سایر گروهها کمتر بود و هم چنین شدت درد در گروه دریافت کننده ۱۰ میلی گرم متوکلوپرامید در مقایسه با سایر گروه های دریافت کننده متوکلوپرامید کمتر بود(۰/۰۱۹ P=). استنتاج: از نتایج این مطالعه چنین برداشت شد که داروی متوکلوپرامید در کاهش شدت درد بعد از عمل جراحی موثر است و هرچه دوز تزریق دارو افزایش پیدا کند، میزان تاثیر آن نیز بیشتر خواهد بود.

Keywords:

metoclopramide , spinal anesthesia , pain intensity , pain threshold , متوکلوپرامید , بیحسی اسپاینال , شدت درد , آستانه درد